De Nationale Bijbelkenner

Onze vriend Constand was zo trots. Hij had meegedaan aan de Nationale Bijbelquiz op TV. Het was geen live-uitzending, maar een opname die een week of twee/drie later zou worden uitgezonden. Dus kon hij het samen met familie en vrienden op de bank lekker terugkijken. Met snacks en drank zat iedereen klaar bij de buis. Aan het eind van de uitzending zou namelijk naast het winnende team de individuele winnaar bekend worden gemaakt, waarbij Constand vol in beeld zou komen. Hij was die winnaar, met een score van liefst 100%. De teleurstelling was dan ook groot toen het stuk waarin hij voorkwam helemaal niet werd uitgezonden! Constand was boos en deed zijn beklag bij de EO/NCRV. Met succes. Het weggelaten fragment werd niet alsnog uitgezonden, maar wel toegezonden via het internet via een link naar een file-transfersite. Hij stuurde die link door naar mij, zodat ik het voor hem op YouTube kon zetten, want Constand weet dan wel veel van de Bijbel, van computers en uploaden heeft hij minder kaas gegeten.
Daarom hierbij: the deleted scene uit De Nationale Bijbelquiz 2011!!!

Een tablet die geen pil is.

Dames en heren. Ik schrijf dit bericht op een zogenaamde tabletcomputer. Zoiets als een iPad, maar dan van Samsung. Ik typ dit verhaal niet, ik swype het. Voor wie niet weet wat dat is: dat is met je wijsvinger vegen van letter naar letter over je op het scherm geprojecteerde toetsenbord, waardoor de woorden heel snel ontstaan. Vooral op een smartphone werkt dat erg snel met dat kleine scherm. Deze tablet heeft een veel groter scherm, sterker nog, het ís één groot scherm. Je kunt er zoals ik nu lekker mee op de bank zitten, schrijven, een elektronisch boek lezen, een film kijken of YouTube. Maar ook mailen, twitteren, facebooken, chatten, internetten, kortom, je kunt er heel veel mee doen.
Nou, ik heb het ding nu vijf dagen, het is eigenlijk van de zaak, maar privé mag ik het natuurlijk ook gebruiken.
Dit was mijn schokkende mededeling van vandaag.

R.I.P. Rijk de Gooyer

Ja, ja, ik weet het. Er zijn ergere dingen in de wereld. Honger, armoede, oorlogen, natuurrampen, de Mauro's in de wereld, kinderen die omkomen door verdrinking of een gevallen luidspreker in een zwembad (beide vandaag). Maar toch was het even slikken toen ik vanmiddag hoorde dat mijn naamgenoot Rijk de Gooyer was overleden. En dat zo kort na zijn kompaan John(ny) Kraaijkamp. Even voor de goede orde, ik ben NIET naar hem vernoemd. De vader van mijn moeder heette al zo. En die man is zo vroeg overleden dat hij bij lange na mijn opa niet is geworden. Vandaar mijn voornaam. Maar toch heb ik mij altijd met Rijk de Gooyer verbonden gevoeld. Zoveel Rijken zijn er niet en bekende al helemaal niet. Ik heb zijn biografie al jaren in de kast staan en als jonge jongen zag ik hem al op TV (in zwart/wit) met Johnny. En net als de meeste volwassenen onder ons heb ik een handjevol films van hem gezien: Ciske de Rat, Op Hoop van Zegen, Soldaat van Oranje. Behalve in Ciske speelde hij meestal de slechterik, hetgeen je niet zou verwachten van iemand die we oorspronkelijk hebben leren kennen als komiek. Volgens vriend en acteur Maarten Spanjer vond hij dat soort rollen gewoon interessanter om te spelen. Er zat meer diepgang in.
Hoe dan ook, Rijk de Gooyer is niet meer. In het zeer onwaarschijnlijke geval dat de Hemel bestaat, zal het daar nu een stuk vrolijker zijn met dat Paar Apart Johnny en Rijk.

De damschreeuwer krijgt 12 maanden, de kamerschreeuwer gaat vrijuit. #wilders

Je zou ze kapot schieten!

Ja, daar ben ik weer. Het ongelooflijke is gebeurd: als het morgen ook mooi blijft hebben we liefst drie mooie dagen achter elkaar deze zomer! Dat is voor het eerst! Gelukkig maar, want morgen heb ik een fietstocht in de buurt van Eindhoven, de stad waar ik van eind 1992 tot begin 2002 heb gewoond. Er zit daar een fietsclub waar ik dankzij de sociale media weer contact mee heb. Sinds vorig jaar rijd ik weer mee. Nou moet de term 'fietstocht' niet te zwaar worden opgevat. Het is meer een tocht van uitspanning naar uitspanning. 's Morgens blijft het nog keurig bij koffie met gebak, maar naarmate de dag vordert worden de biertjes wat talrijker. Toen ik nog in Eindhoven woonde hoefde ik niet op een biertje meer of minder te letten, maar nu ik van ver moet komen met auto en fietsdrager, moet ik een beetje oppassen. Ik moet nog veilig naar huis kunnen rijden. Het mooie weer is in ieder geval een cadeautje.
Ach ja, dan is er nog die 'snelwegschutter'. Ik las vandaag het bericht dat hij waarschijnlijk helemaal niet bestaat. Ze hebben namelijk na ruim veertig gevallen van autoruitschade geen kogels of andere projectielen kunnen vinden. De schutter lijkt een soort komkommerpoema, zoals die van een paar jaar geleden op de Veluwe, weet u nog? Daarmee zijn de kapotte autoruiten nog niet verklaard. Zijn er soms bovennatuurlijke krachten werkzaam? Zit er af en toe een ultrahoge fluittoon in de lucht die de ruiten doet springen? Enfin, we zullen het hopelijk ooit weten.
Hier spreekt overigens een ervaringsdeskundige. Reeds twee jaar geleden, toen er van een schutter geen sprake was, werd ik hevig opgeschrikt door het kapot springen van de ruit van mijn rechter voorportier. Een knal of er op mij geschoten werd. Maar zo klinkt het ook als een ruit wordt ingeslagen. Alleen, in dat geval staat de auto stil. In mijn geval reed ik met een gangetje van honderd kilometer per uur over de A29 richting Heinenoordtunnel. Een stukje dat de laatste tijd vaak in het nieuws is geweest i.v.m. de 'schutter'. Dat betekent dat het glas in honderden groene brokjes met grote kracht mijn auto in kwamen zeilen. En het begon plotseling behoorlijk te waaien in mijn pas twee maanden oude leasebak. U begrijpt, ik schrok mij wezenloos. Gelukkig ben ik niet zo iemand die in zo'n geval een ruk aan het stuur geeft, waardoor er een gevaarlijke situatie ontstaat. Maar ik ben wel even op de vluchtstrook gaan staan om mijn hart tot rust te laten komen. Daarna heb ik de zaak gebeld en de garage en ben ik naar mijn dealer gereden voor een vervangende auto. Dat is het gemak van een lease-auto. Je hebt er geen omkijken naar. Maar een leuke ervaring was het allerminst.
Even wat anders. Vandaag zat ik weer op diezelfde A29 en ná de Heinenoordtunnel, vlak na de afrit Oud-Beijerland, zag ik iets dat mijn bloed deed koken. Hooguit twintig meter voor het bord "einde 100" stond oom smeris met zijn flitsende kastje autootjes te controleren op snelheid. Dus op een punt waar iedereen het bord "einde 100" al heeft zien staan en dus gas gaat bijgeven. En dan ben je dus de lul! Ben je net veilig zonder kleerscheuren en ruitschade door de tunnel, wordt je op de kiek gezet! Niet ik, wat ik zag het op tijd, maar je zou die flikkers toch kielhalen! Ga boeven vangen, of in dit geval de al of niet bestaande snelwegschutter!
Nou had ik de vorige keer beloofd niet meer maatschappelijk geëngageerd te zijn en alleen maar over leuke dingen te schrijven, kon ik het toch weer niet laten te zeiken. Maar dit soort dingen doet mij steigeren.
Tot de volgende keer.

Niets gebeurt

En zo kan het voorkomen dat ik twee maanden weg ben geweest. Geen bericht meer geschreven. Alsof er niets gebeurd is! Crises, Anders Breivik, Syrië en Libië, christenkolder, rellen in Engeland. Genoeg!. Maar...ik heb er geen zin meer in om commentaar te geven op de maatschappij. Dat doet elke blogger al. Van Theodor Holman tot Gerrit Komrij (ook gij Brutus?) Daarom heb ik besloten vanaf nu de autist uit te hangen. Niet spottend bedoeld. Ik wil alleen maar zeggen dat ik vanaf heden alleen maar ga schrijven over zaken die ik leuk vind. Zoals boeken, of computers, of smartphones. Alsof er niets meer van belang in de wereld gebeurt.
Laat ik vandaag beginnen met een opsomming van de boeken die ik dit jaar gelezen heb. De zomer was niet best, dus u begrijpt dat ik als mooiweerlezer niet volledig aan mijn trekken ben gekomen. Tegen beter weten in zit ik soms met dichtgeritst vest in wind en regen (onder het zonnescherm zit je droog) mijn boek te lezen. Over Komrij gesproken, ben net begonnen in Verwoest Arcadië. Een 'roman' over Komrij's jeugd. Boeken en jongens als fascinatie. Moet er nog even inkomen, maar Komrij kennende geen eenvoudige kost. Elke zin bevat zoveel beelden, dat het boek één lang gedicht lijkt.
Net uit: Campert Compleet vervolg. Een verzamelbundel van één van 's lands beste schrijvers.
Verder gelezen: De walgvogel van Jan Wolkers (even wennen, maar na een tijdje lezen niet meer neer te leggen), Mijn leven als genie van Salvador Dali (verhelderende en opzienbarende autobiografie van deze Spaanse meester van het surrealisme) , De Passievrucht van de betreurde Karel Glastra van Loon (ontroerend), Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor van Renate Dorrestein (hilarisch en ontroerend tegelijk), Episodes van Kees van Kooten (een vertederend boek over zijn kleinzoon) enz.
U ziet: een willekeurige greep uit de vaderlandse literatuur. Zoals gewoonlijk bijeen gesprokkeld via kringloopwinkel en Marktplaats. Al met al nog aardig wat gelezen tussen de bedrijven door.
Qua muziek doe ik het even rustig aan. Er is een tijd geweest dat ik de ene artiest na de andere ontdekte via internet, maar ik heb nu zoveel muziek op mijn harde schijf, dat ik genoeg heb om tot mijn dood toe elke dag wat anders te beluisteren. Het is net als met boeken. Ergens moet je een grens trekken. Je kunt alles kopen en lenen, maar je hebt maar één leven om te lezen. Het is een illusie dat je alles zou kunnen lezen wat er ooit geschreven is. Een willekeurige keuze is m.i. de beste keuze. Gewoon ergens beginnen in een boek dat je leuk lijkt (kaft en lettertype spelen een belangrijke rol!) en stug volhouden, mooi weer of niet.

Engerlands

Dagelijks worden we op radio, televisie, internet en in de gedrukte media getrakteerd op verbluffende staaltjes Engerlands. Dat wil zeggen, een soort Nederlands dat duidelijk is beïnvloed door die mooie Engelse taal. Een paar voorbeelden.
"Ik ben druk." Iedereen is tegenwoordig druk. Heeft iedereen ADHD? Vast niet. Het is gewoon een te letterlijke vertaling van "I am busy.", hetgeen betekent "Ik heb het druk." En zo zei men het vroeger ook in het Nederlands. "Busy" is uiteraard etymologisch verwant aan ons woord "bezig", maar het betekent nèt iets anders.
"Maximum snelheid, april grap, verder gaan", de zogenaamde samenstellingen (niet: samen stellingen). De onbedwingbare neiging van de Nederlander om samengestelde woorden los van elkaar te schrijven, precies zoals de Engelsen dat doen. Even voor de goede orde: wij schrijven samenstellingen aan elkaar en soms met een koppelteken, zoals in "tv-kijker". En het is trouwens "rodekool" en "rode wijn". Verwarrend hè?
"Martin's boek". In het Engels "Martin's book". Echter, het moet zijn: "Martins boek", zonder apostrof dus. Het is wel "Ria's boek" en het is "Hans' boek". Wat ook vaak wordt gezegd of geschreven is "Martin zijn boek", "Ria haar boek" of "Hans zijn boek". Dat is natuurlijk te allen tijde (let op de schrijfwijze) fout!
En tenslotte zijn daar de anglicismen. Sommige daarvan zijn zo ingeburgerd, dat we het niet eens meer in de gaten hebben. Voorbeelden te over: "De beste tennisser ooit" ("The best tennis player ever). Nee, het moet zijn "De beste tennisser aller tijden". "Onder constructie" i.p.v. "in aanbouw", "Wat denk jij van hem?" i.p.v. "Wat vind jij van hem?" etc. etc.
Dagelijks wordt ons mooie Nederlands op deze wijze verkracht.
En oh ja, Harold Camping en zijn ware gelovigen zijn niet opgestegen op 21 mei en de wereld is ook niet vergaan. Maar dat had u natuurlijk al gemerkt.

Het campinggevoel

Goed, de belangrijkste dag van het jaar, mijn verjaardag op afgelopen zondag 15 mei, is weer voorbij. Abraham had ik vorig jaar al gezien, dus die heeft zich deze keer schuil gehouden. En komt ook niet meer terug. De belangrijkste vraag is nu: "Ga ik mijn vader inhalen qua leeftijd?" Het lot wilde dat mijn vader is gestorven op 12 juli 1983, vier dagen na zijn tweeënvijftigste verjaardag. U ziet het misschien al: ik ben vandaag precies 51 jaar en vier dagen oud. Met andere woorden, over precies één jaar ben ik net zo oud als mijn vader was toen hij overleed. Nou wil ik dat natuurlijk overschrijden, maar er is een kink in de kabel. A.s. zaterdag 21 mei is het namelijk volgens Harold Camping, een Amerikaanse geloofsfanaat, Dag des Oordeels. Zelfs op Nederlandse treinstations hangen posters met de aankondiging mèt de toevoeging "De Bijbel garandeerd [sic] het". Ze kunnen niet eens behoorlijk Nederlands. Op zaterdag worden de ware christenen (volgens Camping slechts drie procent van de wereldbevolking!) door Jezus in eigen persoon opgehaald om mee te gaan naar de Hemel, de zogenaamde 'rapture'. En tja, u weet inmiddels dat ik aan religie een broertje dood heb, dus ik blijf achter. Nou, zult u zeggen, dan kun je toch volgende jaar je verjaardag weer vieren, èn die vier dagen en meer? Nee, want precies vijf maanden later, dus op 15 oktober 2011, vergaat namelijk de wereld, met alle ongelovigen erbij. Dus katholieken, moslims, joden, hindoes en andere religieuzen en natuurlijk de ergste soort van allemaal: de atheïsten, humanisten en agnostici. Ergo, 19 mei 2012 ga ik niet meemaken.
Jongens en meiden, hoe vaak is het einde der tijden al niet aangekondigd? En ... is de wereld vernietigd? Welnee. Als de wereld al vernietigd wordt, dan gebeurt dat door de mensheid zelve. 'We' doen aardig ons best.
Maar goed, dit is de zoveelste voorspelling en weer weet men het honderd procent zeker. Camping en zijn volgelingen hebben miljoenen gespendeerd om de wereld te waarschuwen, zodat men zich bijtijds kan bekeren tot het ware geloof. Ik blijf liever hier en probeer nog wat van die vijf maanden die mij en de rest van die 97% van de wereld nog resten te maken. Liever dat dan psalmzingend bij de Heer met die campinggasten!
Oh ja, da's waar ook. Mocht Camping ongelijk krijgen, dan vergaat de wereld volgens de Maya's alsnog op 21 december 2012. Nou ja, dan ben ik mijn vader in ieder geval voorbij gestreefd.

De belangrijkste dag van het jaar

Wie had dat ooit gedacht? De Nederlandse 'democratie' in de tang van de SGP, de partij voor kortzichtige, vrouwenonderdrukkende, zwartkijkende gristenmannetjes. Omdat wij nog steeds het feodale, middeleeuwse systeem van De Eerste Kamer (stamt uit de tijd waarin de adel het nog voor het zeggen had) hanteren, blijkt die zwartkijkerspartij van Godvrezenden de broek (hun vrouwen dragen enkel lange rokken) aan te hebben met hun ene zeteltje. Lekker democratisch. Rutte en Verhagen verkeren al in de wurggreep van Wolfgang Amadeus Wilders, maar nu moeten ze ook buigen voor de relirakkers. En Wilders' PVV'tje zelf trouwens ook. De PVV is namelijk sterk voor de invoering van meer koopzondagen, maar heeft tegengestemd om de reliterroristen tevreden te stellen.
Nou is religie al een juk dat zwaar op de schouders van de wereld drukt, maar het wordt steeds gekker. Net als dat gedoe omtrent ritueel onverdoofd slachten of niet. Zou ik eens moeten proberen als slager! En moslims en joden mogen het wel onder het mom van godsdienstvrijheid. En ik hoef wéér niet te beginnen over alle oorlog en geweld als gevolg van religieus fanatisme. En de angst die veel mensen hebben in plaats van de steun die ze verlangen of verwachten van hun geloof. Angst om in de hel te komen, ondanks dat je 'goed' bent, angst om door je omgeving verstoten te worden als je je geloof verlaat of als je niet precies volgens de regels leeft (zeker bij moslims en in reformatorische kringen) en angst voor het niets, de dood. Iets wat we toch miljarden jaren zijn geweest voordat we werden geboren.
Als alle feestdagen van christenen, moslims èn joden uitbundig zouden worden gevierd door iedereen, werd er geen dag meer gewerkt. En dat terwijl er maar één dag in het jaar belangrijk is om te vieren: JE VERJAARDAG !!! Niet omdat je weer een jaar ouder bent, dat is totaal irrelevant op de eeuwigheid, maar gewoon om te vieren dat JIJ bestaat! JIJ bent belangrijk. Ik bedoel dat niet egoïstisch, want het geldt voor IEDEREEN. Alleen, dàcht iedereen maar zo. De verjaardag is nou juist de dag die steeds meer mensen afdoen als lastig en onbelangrijk en door bepaalde geloofsrichtingen, met name de Jehova's Getuigen, NIET gevierd wordt! Terwijl dit toch juist de enige ècht belangrijke feestdag is. Om JOUW BESTAAN te vieren. Weg met Kerst, weg met Pasen en Pinksteren, weg met Koninginnedag, weg met Loofhuttenfeest, Dankdag voor het Gewas, Chanoeka en Suikerfeest. Weg met alle depressies, religies en angsten. Bevrijd jezelf van om het even welk juk. Ziek of niet. Nooit meer angst. Vier je VERJAARDAG. Vier dat JIJ JIJ BENT !!! Vier dat JIJ LEEFT, zelfs al heb je niet lang meer te gaan.
Amen.

Mobiele eenheid

Zo mensen, ik ben eindelijk aan de smartphone, met mobiel internet natuurlijk. Het heeft even geduurd, maar na jarenlang vasthouden aan mijn logge thuispc heb ik dan internet in mijn broekzak. Al blijft het typen van deze blog op een ouderwetsche computer met groot toetsenbord toch wel prettiger.
Op zich ben ik, ondanks dat ik de respectabele leeftijd van vijftig jaar heb bereikt, geen dinosaurus op computer- en internetgebied. Ik bedoel, ik weet redelijk veel van computers af en kan mijn eigen en andermans computerproblemen meestal wel oplossen. Daarnaast blog, twitter, facebook en hyves ik me de t..... Maar zo'n tedaka (telefoon die alles kan) liet nog even op zich wachten. Ik kan nu zo maar een foto maken en meteen uploaden naar Facebook, Twitter, Picasa of noem maar op. Ik kan er video's en geluidsopnamen mee maken, twitteren, mailen, spelletjes spelen en oh ja, heel handig, ik kan er ook nog mee bellen! Je zou vergeten dat het een telefoon is. Eigenlijk is het dat ook niet. Het is gewoon een zakcomputer waar je ongelofelijk veel mee kunt. Ik zou dit blog er ook op kunnen doen. Maar zoals gezegd, op een gewone computer gaat dat toch net wat makkelijker.
Wat ook handig is, is dat ik onderweg geld kan overmaken via "Mijn ING" of in een kringloopwinkel "LibraryThing" raadplegen om te kijken of ik dat boek nu al heb of niet. Met meer dan duizend boeken in je bezit, waarvan ik er nog heel wat moet lezen, weet ik het soms even niet meer.
Nu we het toch over boeken hebben. Vorige week zaterdag heb ik mijn moeder en mijzelf de nieuwste Maarten 't Hart cadeau gedaan, "Dienstreizen van een thuisblijver". Zijn derde boek in de privé-domeinreeks van Arbeiderspers. Ik moet er nog aan beginnen. De afgelopen week was het mooi weer, maar ik was telkens te laat thuis om nog met een boek in de tuin te kunnen gaan zitten. En nu is het weekend, maar laat vandaag het weer het afweten. Gistermiddag heb ik na mijn werk wel eventjes de tijd gevonden voor een heel klein boekje van diezelfde Maarten 't Hart, "De stiefdochters van Stoof". Een boekje uit de literaire-juweeltjesreeks. Dat las ik in een klein uurtje uit. Wel binnen op de bank, want de zon was in de tuin al niet meer te bekennen en in de schaduw is het nog lang geen zomer.
Goed, geen heel schokkend relaas dit keer, maar gewoon even een berichtje om jullie te laten weten wat mij op het moment bezighoudt. Natuurlijk zou ik het over Japan kunnen hebben of Libië. Maar de media worden al overspoeld met berichten uit die landen. Daarom even deze blog, als een oase in de Libische woestijn.
Gegroet!

Een wankel evenwicht

Oei, het is alweer vier weken geleden dat ik iets geschreven heb. Heb ik in die tussentijd dan stilgezeten? Niets daarvan. Ik heb vrolijk getwitterd en gefacebookt. Maar ik wil absoluut niet dat ik mijn blog daardoor verwaarloos.

Bovendien is er weer genoeg gebeurd de afgelopen tijd. De onrust in Egypte was nog niet voorbij of de ellende begon in buurland Libië. Wat is die Kadhaffi, Ghadaffi, Quad-haffi of hoe hij ook heten mag een hond zeg! Het meest hypocriete van alles vind ik nog dat "Het Westen" jarenlang de regimes in Egypte en Libië en andere totalitaire regimes heeft gesteund. Hetzij om de Islam, hetzij om het communisme tegen te houden. Nu die landen (bijna) bevrijd zijn van hun dictator staat het Westen ineens aan de kant van het volk. Maar is men echt blij? Het is misschien niet aardig om te zeggen t.a.v. van datzelfde volk, maar zijn ze nu beter af? We weten nog niet of het in Egypte beter wordt nu Mubarak weg is. Op een islamitisch regime of een soort Taliban zit het volk noch de wereld te wachten, toch? Het was wel lekker stabiel daar in Noord Afrika, al was het dan misschien de stabiliteit van een kaartenhuis op een breuklijn in de aardkorst.

Maar, zo redeneert men, de macht moet aan het volk zijn. Dat is democratie. Kijk maar naar ons Nederland. Wat een democratie. Het CDA is weggestemd vorig jaar. En wie zit er in de regering? Juist, datzelfde CDA. Niet uit te roeien die nep-christenen. Lijkt wel een vliegenplaag. Lekkere democratie. Afgelopen week hebben we weer gestemd. Maakt het wat uit? Ik geloof er niets van. En als de huidige coalitie geen meerderheid heeft in de Eerste Kamer, dan komen die zwartkijkers van de SGP om de hoek kijken om de regering aan een meerderheid te helpen met hun ene zetel. Inderdaad, democratie. Een partij met slechts één zetel helpt een wankele coalitie aan een meerderheid! Over kaartenhuis gesproken. Laat de boel in GODsnaam instorten. Kunnen we tenminste weer naar de stembus. Niet dat het iets uitmaakt.

Prettige zondag.

De glijdende schaal

Om met de deur in huis te vallen: Je hebt gelovigen, atheïsten en agnosten. Vaak wordt door mensen, meestal gelovigen, gesteld dat je je nooit atheïst kunt noemen, omdat je namelijk nooit zeker kunt weten of er wel of niet 'iets' is. Mijn verweer daartegen is: een gelovige weet dat ook niet, maar toch noemt hij of zij zich 'Christen', 'Moslim', 'Jood' of wat dan ook. Met andere woorden. Eigenlijk zijn wij allemaal agnosten, alleen degene die het meeste neigt naar 'er is niets' noemt zich atheïst of agnost en de ander noemt zich gelovig.
Eigenlijk is het een continuüm met links 'atheïsme' en rechts 'blind geloof'. En daar zitten allerlei gradaties tussen. Atheïsten zijn mensen die zeggen zeker te weten dat er niets is. Blinde gelovigen zeggen zeker te weten dat er wel iets is. Als je je dus atheïst noemt heb je ook de neiging om dat over te dragen op anderen, net zoals blinde gelovigen dat ook doen. Denk aan zendelingen, evangelisten en Jehova's Getuigen. Alleen jammer dat er geen gelijkheid is op dat vlak. Atheïsten worden vaak beledigend of godslasterend genoemd, terwijl zij dat vanuit hun visie niet zijn. Hoe kun je godslasterend zijn als God niet bestaat?. Richard Dawkins zegt het ook in zijn boek "The God delusion": het hebben van een geloof is de standaard, vooral in de Verenigde Staten. Als je niet religieus bent heb je automatisch een achterstand. Het hebben van een geloof opent deuren die voor niet-gelovigen gesloten blijven. Zeker in islamitische landen, waar je je leven niet eens zeker bent als je niet gelooft. Maar goed, dat is een ander verhaal.

Ik wou het hier even bij laten.

Afgang-istan

Wat een gezeur over die heilloze missie naar Kunduz. Vele kostbare dagen zijn er door de landelijke politiek aan opgeofferd. En ja hoor, ze hebben het er weer door gekregen. Kan premier Flutte weer goede sier maken bij zijn buitenlandse vriendjes. Stel je voor dat Nederland door een "nee" de risee van de wereld wordt! Je moet er toch niet aan denken! Ondertussen blijven de werkelijk belangrijke zaken als de toenemende armoede, de pensioenen en de slechte economische situatie in het algemeen weer liggen. Die bewaart men tot na de verkiezingen van de Provinciale Staten. Impopulaire maatregelen komen daarna wel. Voor Flutte is dit alles een win-winsituatie. De missie naar Afghanistan gaat door, waardoor hij internationaal zijn gezicht niet verliest, en als bonus wordt Groen Links straks afgestraft bij de verkiezingen, omdat 80% van haar aanhang het oneens is met het uiteindelijke fiat voor de missie.

Wat een afgang!

Gelukkig nieuwjaar

Eindelijk, mijn eerste bericht in het nieuwe jaar.

Dat jaar is lekker begonnen, maar niet heus. Op nieuwjaarsochtend kreeg Coen Moulijn een fataal herseninfarct waaraan hij kort daarna overleed. Inmiddels zijn Appie Heijn en Peter Post ook al niet meer onder de levenden.

En dan het weer. Overstromingen in Australië en Brazilië, buiten hun oevers tredende rivieren in ons eigen Nederland. En dan nog al die dode vogels en vissen die uit de lucht vallen of aanspoelen. Of was dat net vóór de jaarwisseling? De brand in Moerdijk en de burgemeester die opstapt.

Hoe dan ook, je zou bijna gaan denken dat die malloot van een Harold Camping gelijk gaat krijgen met zijn berekening dat op 21 mei a.s. de wereld vergaat. Ik mag het niet zeggen, maar je zou bijna gaan hopen dat hij gelijk krijgt. Het gedoe in Tunesië en Darfur, Afghanistan, Irak, Israël en alle overige brandhaarden, de nog steeds heersende hongersnood en armoe, de orthodoxe Islam en de daaraan gekoppelde achterstelling en slechte behandeling van vrouwen. Een grote vloedgolf over de aarde en weg ermee! Alle ellende opgelost. Onze perfecte schepper vernietigt voor de tweede maal zijn niet zo perfecte schepping.

Nou nee, laat toch maar zitten. Ik ben een overlever en ik laat me niet intimideren, onderdrukken, ringeloren of koeioneren. Me rug op! Alle ellende ten spijt, ik ga gewoon door. Depressief in een hoekje gaan zitten en er niet meer uit komen heeft geen zin. Gewoon doorgaan en blijven ademhalen.

De beste wensen voor 2011!