Wat is dat toch de laatste jaren? Regels worden geconformeerd aan het gedrag van mensen. Ooit was het andersom. De regelgever maakte regels en wetten en de mensen leefden ernaar en men leefde zijn leven met respect voor elkaar.
Nu ga ik hier niet uitweiden over de afkalvende moraal in deze maatschappij, maar ik zal u een voorbeeld geven om duidelijk te maken wat ik bedoel.
Neem het verkeer. Voorheen had een auto voorrang op fietsers en bromfietsers, of deze nu van links óf van rechts kwamen. Alleen als de (brom-)fietser op een voorrangsweg reed of rechtdoor ging terwijl de auto afsloeg had de eerste voorrang. In de praktijk bleek echter dat deze regel steeds vaker werd overtreden. Vervolgens werd de wet aangepast: (brom-)fietsers hadden voortaan voorrang als ze van rechts kwamen. Echter, ze namen ook al voorrang wanneer ze van links kwamen met een blik die zei: "Jij (automobilist) wacht maar lekker, ik ga eerst". Het wachten is op de volgende wetswijziging.
Zo ook de bromfietsers sec. Vroeger reden brommers altijd op het fietspad, mits dat voorhanden was. Ze mochten binnen de bebouwde kom niet harder dan dertig kilometer per uur. Simpelweg omdat anders de hogere snelheid van de bromfietsers een gevaar zou vormen voor de minder snel rijdende fietsers. Echter, de bromfietsers reden gerust veertig/vijftig op het fietspad. Wat deed de wetgever? Die liet brommers voortaan toe op de rijbaan, de weg of straat naast het fietspad. Gevolg? Ik moet als automobilist dagelijks op mijn hoede zijn om ervoor te zorgen dat er geen bromfietser op mijn motorkap belandt. Of brommers halen mij in terwijl ik keurig vijftig rijd! Met name de notoire pizzakoeriers, die een ware plaag vormen, vooral op zondagavond, hebben hier een handje van.
Twee voorbeelden waarbij de wet zich heeft aangepast aan het gedrag van de onderdanen.
Tegenwoordig lijkt het met de taal ook zo te gaan, al is daar strikt genomen geen wetgever voor. Wel een Genootschap Onze Taal. Mensen maken steeds meer fouten. Grammaticale fouten, foutieve woordkeus, contaminaties, anglicismen, onnodige spaties, noem maar op. Noem het straattaal en je krijgt je eigen bijbel!
Het moet niet gekker worden. In plaats van dat men zich door het Genootschap laat adviseren hoe het moet, lappen veel Nederlanders de regels aan hun laars en worden zij er nog voor beloond ook! Goed, die straattaal is een extreem voorbeeld. Dat is niet de taal van de 'gemiddelde' Nederlander. Maar die Straattaalbijbel geeft wel aan hoe diep men gezonken is in dit land.
Sorry dat ik er hier nog eenmaal over begin, hierna moet het maar afgelopen zijn, maar neem nu dat verwenste Koningslied.
- Anglicismen: "De dag die je wist dat zou komen" ("The day you knew that was coming"), "Ik hou je veilig" ("I will keep you safe"); wellicht is het feit dat John Ewbank half Engels is hier mede debet aan?
- persoonsverwisseling: de ene keer is de "ik" Willem-Alexander, de andere keer 'De Nederlander'; zo springt het vertelperspectief voortdurend heen en weer;
- en dan die rap met de "W" van; verschrikkelijk!
Enfin, ik kan hier wel blijven doorgaan, maar Wim Daniëls en De Snijtafel hebben dit lied eerder al minutieus ontleed en afgebrand. Dat hoef ik niet nog eens te doen.
Ben ik trouwens de enige die vanaf het begin wist dat dit lied een drama zou worden? Vanaf het moment dat is hoorde dat John Ewbank Het Lied zou gaan verzorgen met medewerking van het Nederlandsche volk als 'tekstschrijver' wist ik dat dit nog niet bestaande lied een ramp zou worden die zijn weerga niet kende. Dat het echter zó misselijk makend slecht zou worden had ik zelfs in mijn stoutste dromen niet kunnen voorzien.
De premisse alleen al: Het Lied veronderstelt dat je én koningsgezind bent én gelovig. "Ieder mens heeft een taak in dit leven" veronderstelt een soort door God opgelegd doel waar je naartoe leeft. Ieder mens heeft dat dus volgens de schrijvers. Dus ook mensen in de Derde Wereld die niks hebben of kinderen met kanker of jonge mensen die voortijdig aan hun eind komen door een ongeval of door zelfdoding. Was het Tim Ribberinks doel in dit leven om zichzelf van het leven te beroven? Had elke stap in zijn leven daarheen geleid?
John Ewbank deed er bij De Wereld Draait Door nog een schepje bovenop door te beweren dat hij de melodie voor Het Lied al jaren op de plank had liggen, maar niet wist waarvoor hij het moest gebruiken. Maar, nu hij gevraagd was voor Het Lied leek het wel of het zo had moeten zijn. Als door God gestuurd werd hij gevraagd en kreeg die melodie ineens een bestemming! Die laatste term is niet voor niets de titel van één van de liedjes van Marco Borsato, voor wie Ewbank de liedjes schrijft.
Met dat "Ik had de melodie al jaren op de plank liggen" probeerde hij in mijn optiek trouwens ook nog even te zeggen "Ik heb het niet gepikt hoor jongens. De melodie lag al jaren klaar, dus het kan onmogelijk plagiaat zijn." Is dat zijn taak in dit leven? Te worden gezien als de grootste songwriter aller tijden?
Maar dat terzijde. Intussen zaten (gelukkig verleden tijd!) wij blijkbaar opgescheept met een opgewarmd oud stuk, gelardeerd met de taalkundige uitwerpselen van Het Volk.
Ik ben echter noch koningsgezind, noch gelovig, noch 'De gemiddelde Nederlander', voor zover deze bestaat. Dus ik behoorde op voorhand al niet tot de beoogde doelgroep van deze in de magnetron warmgestraalde kliek.
Had Ewbank Het Lied in zijn tweede moedertaal, het Engels, geschreven of laten schrijven, dan was het wellicht nog enigszins te pruimen geweest. Taalfouten en incongruenties hadden De Nederlander als niet autochtone spreker van de Engelse taal dan niet opgevallen.
Hoe dan ook, Het Lied is een mooie illustratie van het onderwerp van mijn column. De tekst ervan is gebaseerd op zinnen en woorden die vele Nederlanders hebben ingezonden. Zodoende kón het niet anders zijn dan een weerspiegeling van het schaamrood op de kaken veroorzakende Nederlands van Het Volk.
Maar, we zijn er van verlost, want Ewbank heeft Het Lied teruggetrokken. Voor zover dat kan natuurlijk, want het rouleert nog overal op het internet. Er zijn zelfs mensen die het voor geld hebben gedownload via iTunes!
En nu basta met dat gewraakte lied. Vanaf nu zand erover en verder gaan. De dag die ik hoopte dat zou komen is aangebroken. De zon schijnt en ik ga vandaag naar buiten in de wetenschap dat Nederland behoed is voor een nationale ramp!