Mobiele eenheid

Zo mensen, ik ben eindelijk aan de smartphone, met mobiel internet natuurlijk. Het heeft even geduurd, maar na jarenlang vasthouden aan mijn logge thuispc heb ik dan internet in mijn broekzak. Al blijft het typen van deze blog op een ouderwetsche computer met groot toetsenbord toch wel prettiger.
Op zich ben ik, ondanks dat ik de respectabele leeftijd van vijftig jaar heb bereikt, geen dinosaurus op computer- en internetgebied. Ik bedoel, ik weet redelijk veel van computers af en kan mijn eigen en andermans computerproblemen meestal wel oplossen. Daarnaast blog, twitter, facebook en hyves ik me de t..... Maar zo'n tedaka (telefoon die alles kan) liet nog even op zich wachten. Ik kan nu zo maar een foto maken en meteen uploaden naar Facebook, Twitter, Picasa of noem maar op. Ik kan er video's en geluidsopnamen mee maken, twitteren, mailen, spelletjes spelen en oh ja, heel handig, ik kan er ook nog mee bellen! Je zou vergeten dat het een telefoon is. Eigenlijk is het dat ook niet. Het is gewoon een zakcomputer waar je ongelofelijk veel mee kunt. Ik zou dit blog er ook op kunnen doen. Maar zoals gezegd, op een gewone computer gaat dat toch net wat makkelijker.
Wat ook handig is, is dat ik onderweg geld kan overmaken via "Mijn ING" of in een kringloopwinkel "LibraryThing" raadplegen om te kijken of ik dat boek nu al heb of niet. Met meer dan duizend boeken in je bezit, waarvan ik er nog heel wat moet lezen, weet ik het soms even niet meer.
Nu we het toch over boeken hebben. Vorige week zaterdag heb ik mijn moeder en mijzelf de nieuwste Maarten 't Hart cadeau gedaan, "Dienstreizen van een thuisblijver". Zijn derde boek in de privé-domeinreeks van Arbeiderspers. Ik moet er nog aan beginnen. De afgelopen week was het mooi weer, maar ik was telkens te laat thuis om nog met een boek in de tuin te kunnen gaan zitten. En nu is het weekend, maar laat vandaag het weer het afweten. Gistermiddag heb ik na mijn werk wel eventjes de tijd gevonden voor een heel klein boekje van diezelfde Maarten 't Hart, "De stiefdochters van Stoof". Een boekje uit de literaire-juweeltjesreeks. Dat las ik in een klein uurtje uit. Wel binnen op de bank, want de zon was in de tuin al niet meer te bekennen en in de schaduw is het nog lang geen zomer.
Goed, geen heel schokkend relaas dit keer, maar gewoon even een berichtje om jullie te laten weten wat mij op het moment bezighoudt. Natuurlijk zou ik het over Japan kunnen hebben of Libië. Maar de media worden al overspoeld met berichten uit die landen. Daarom even deze blog, als een oase in de Libische woestijn.
Gegroet!

Een wankel evenwicht

Oei, het is alweer vier weken geleden dat ik iets geschreven heb. Heb ik in die tussentijd dan stilgezeten? Niets daarvan. Ik heb vrolijk getwitterd en gefacebookt. Maar ik wil absoluut niet dat ik mijn blog daardoor verwaarloos.

Bovendien is er weer genoeg gebeurd de afgelopen tijd. De onrust in Egypte was nog niet voorbij of de ellende begon in buurland Libië. Wat is die Kadhaffi, Ghadaffi, Quad-haffi of hoe hij ook heten mag een hond zeg! Het meest hypocriete van alles vind ik nog dat "Het Westen" jarenlang de regimes in Egypte en Libië en andere totalitaire regimes heeft gesteund. Hetzij om de Islam, hetzij om het communisme tegen te houden. Nu die landen (bijna) bevrijd zijn van hun dictator staat het Westen ineens aan de kant van het volk. Maar is men echt blij? Het is misschien niet aardig om te zeggen t.a.v. van datzelfde volk, maar zijn ze nu beter af? We weten nog niet of het in Egypte beter wordt nu Mubarak weg is. Op een islamitisch regime of een soort Taliban zit het volk noch de wereld te wachten, toch? Het was wel lekker stabiel daar in Noord Afrika, al was het dan misschien de stabiliteit van een kaartenhuis op een breuklijn in de aardkorst.

Maar, zo redeneert men, de macht moet aan het volk zijn. Dat is democratie. Kijk maar naar ons Nederland. Wat een democratie. Het CDA is weggestemd vorig jaar. En wie zit er in de regering? Juist, datzelfde CDA. Niet uit te roeien die nep-christenen. Lijkt wel een vliegenplaag. Lekkere democratie. Afgelopen week hebben we weer gestemd. Maakt het wat uit? Ik geloof er niets van. En als de huidige coalitie geen meerderheid heeft in de Eerste Kamer, dan komen die zwartkijkers van de SGP om de hoek kijken om de regering aan een meerderheid te helpen met hun ene zetel. Inderdaad, democratie. Een partij met slechts één zetel helpt een wankele coalitie aan een meerderheid! Over kaartenhuis gesproken. Laat de boel in GODsnaam instorten. Kunnen we tenminste weer naar de stembus. Niet dat het iets uitmaakt.

Prettige zondag.