Hallo lezers. Dit keer ben ik wel érg lang weggeweest voor mijn doen, maar ik heb de afgelopen week last gehad van een oogontsteking, waardoor het lastig werken was met een computerscherm, laat staan dat ik veel heb kunnen lezen. Maar ik ben weer hersteld. Af en toe wat druppels in mijn oog en ik ben weer het mannetje.
Waar ik het over ga hebben? Wat dacht u van het volgende.
Stelt u zich eens voor. Het is 1953. Wij bevinden ons in een pand gelegen aan de Markt in het centrum van het pittoreske Delft. Dat pand is dé Delfts Blauwwinkel van de stad en mijn moeder werkt daar als verkoopster. De winkeldeur gaat open, zoals zo vaak op een normale doordeweekse dag. Een grote, brede man in pak met een dun zwart snorretje komt de winkel binnen, gevolgd door een man die naar zijn uitrusting te oordelen van beroep fotograaf is. De grote man blijkt na zijn begroeting een Amerikaan te zijn. Tot zover niets bijzonders. Elke dag lopen er buitenlandse toeristen of zakenmannen de winkel binnen om het beroemde blauwbeschilderde Delftse aardewerk te bekijken en/of te kopen en ook fotografen zijn regelmatig te gast om de collectie porselein op de gevoelige plaat vast te leggen voor een of andere brochure of VVV-folder. De grote man vraagt aan mijn moeder echter of hij met haar op de foto mag. Hij wil graag een foto van zichzelf in zo’n echte Delfts Blauwwinkel, inclusief verkoopster. Voor het thuisfront zeker, denkt mijn ma. Maar moet daar nou persé zo’n beroepsfotograaf aan te pas komen? De man heeft vast geld! Hij oogt als een bemiddeld man. Mijn moeder en de eigenares van de winkel, die er inmiddels ook bij is gekomen, vinden het allemaal best. De eigenares bekijkt snorremans, die na haar goedkeuring een kostbaar bord in de hand heeft genomen, wel met de nodige belangstelling. Ze weet bijna zeker dat ze hem ergens van kent. De foto wordt gemaakt en dan schiet het haar plotsklaps te binnen: die grote, brede en besnorde man is de wereldberoemde filmacteur Clark Gable! Mijn moeder is daarentegen totaal niet onder de indruk. Sterker nog, ze heeft nog nooit van de goede man gehoord. Dat lijkt onvoorstelbaar, maar u moet weten, zij is op dat moment pas negentien jaar oud en nog een beetje bleu. Maar wat wil je. Begin jaren vijftig, de jaren van de opbouw na de Tweede Wereldoorlog, ging je nog niet zo vaak naar de bioscoop, had bijna niemand TV en was internet nog lang niet in beeld. Dus hoe had zij die man moeten herkennen? Gable was touwens niet zomaar in Delft. Hij was daar, naar later bleek, vanwege opnamen voor de film ‘Betrayed’. Een film over het Nederlandse verzet, die in die dagen grotendeels op locatie in Delft en andere delen van Nederland gedraaid werd. Gable speelde daarin zelf ook een Nederlands verzetsstrijder. Kijkt u maar eens op http://en.wikipedia.org/wiki/Betrayed_(1954_film) of http://www.answers.com/topic/betrayed-1954-film
Het hier vertelde verhaal is door mij enigszins geromantiseerd en klopt misschien niet geheel met de werkelijkheid, maar dat Clark Gable in die bewuste winkel met zijn arm om mijn moeder heeft gestaan, dat is een feit. De foto uit mijn verhaal bestaat wel degelijk. Hier is het bewijs: http://members.chello.nl/s.sluijs1/hunks/clarkgable/cginholland.html (het Engelstalige bijschrift is van de hand van mijn broer Martin). De lezer die mijn moeder niet kent moet maar aannemen dat het ook werkelijk mijn moeder is, maar familieleden, vrienden en kennissen weten het. Hoe alles toen precies is gegaan weet mijn moeder zelf niet meer, het is ook al zolang geleden. Gable stond gewoon ineens in de winkel en voor ze het wist werd ze met die man gekiekt, niet wetende welke historische gebeurtenis op dat moment plaatvond. Pas toen zij ouder was en beter bekend met het verschijnsel film besefte ze ten volle welk voorrecht zij had gehad om met hem te worden gefotografeerd en omarmd te staan! De foto heeft al jaren een vast plekje bij haar in huis en roept bij iedere bezoeker die de foto voor het eerst ziet onmiddellijk vragen op, die zij dan ook graag en vol trots beantwoordt.
Clark Gable (http://nl.wikipedia.org/wiki/Clark_Gable) is zelfs nu, ruim zevenenveertig jaar na zijn dood, nog steeds een grootheid. Zijn bekendste film is uiteraard 'Gone with te wind' ('Gejaagd door de wind'), maar hij heeft ook in talloze andere films gespeeld, ruim zeventig in totaal. Vooral veel avonturen- en oorlogsfilms en romantische films waarin hij de knappe held was. Zijn zwanenzang was de film ‘The Misfits’ van regisseur John Huston. Een film die opvallend afweek van het soort films dat hij tot dan toe gemaakt had. Gable overleed niet lang na de opnamen, te weten op 16 november 1960 (mijn geboortejaar overigens), aan een hartaanval. De film kwam postuum uit op 1 februari 1961, precies de dag waarop hij zestig jaar zou zijn geworden. Saillant detail is trouwens dat deze film ook voor zijn tegenspeelster, de niet minder legendarische Marilyn Monroe, haar laatste film was. Zij overleed op 5 augustus 1962 onder verdachte omstandigheden. Haar dood is nooit volledig opgehelderd.
Hoe dan ook, mijn moeder, die overigens nog in goede gezondheid verkeert, kan bogen op een unieke ervaring, al heeft zij het later altijd een beetje betreurd dat zij toen, op die gedenkwaardige dag in 1953, niet volledig besefte met welke legende zij op de foto gezet werd. Een handtekening heeft ze dus niet gevraagd. Maar ach, de foto is er gelukkig en dankzij het internet kan de hele wereld er notie van nemen.
