zondag 6 maart 2011

Een wankel evenwicht

Oei, het is alweer vier weken geleden dat ik iets geschreven heb. Heb ik in die tussentijd dan stilgezeten? Niets daarvan. Ik heb vrolijk getwitterd en gefacebookt. Maar ik wil absoluut niet dat ik mijn blog daardoor verwaarloos.
Bovendien is er weer genoeg gebeurd de afgelopen tijd. De onrust in Egypte was nog niet voorbij of de ellende begon in buurland Libië. Wat is die Kadhaffi, Ghadaffi, Quad-haffi of hoe hij ook heten mag een hond zeg! Het meest hypocriete van alles vind ik nog dat "Het Westen" jarenlang de regimes in Egypte en Libië en andere totalitaire regimes heeft gesteund. Hetzij om de Islam, hetzij om het communisme tegen te houden. Nu die landen (bijna) bevrijd zijn van hun dictator staat het Westen ineens aan de kant van het volk. Maar is men echt blij? Het is misschien niet aardig om te zeggen t.a.v. van datzelfde volk, maar zijn ze nu beter af? We weten nog niet of het in Egypte beter wordt nu Mubarak weg is. Op een islamitisch regime of een soort Taliban zit het volk noch de wereld te wachten, toch? Het was wel lekker stabiel daar in Noord Afrika, al was het dan misschien de stabiliteit van een kaartenhuis op een breuklijn in de aardkorst.
Maar, zo redeneert men, de macht moet aan het volk zijn. Dat is democratie. Kijk maar naar ons Nederland. Wat een democratie. Het CDA is weggestemd vorig jaar. En wie zit er in de regering? Juist, datzelfde CDA. Niet uit te roeien die nep-christenen. Lijkt wel een vliegenplaag. Lekkere democratie. Afgelopen week hebben we weer gestemd. Maakt het wat uit? Ik geloof er niets van. En als de huidige coalitie geen meerderheid heeft in de Eerste Kamer, dan komen die zwartkijkers van de SGP om de hoek kijken om de regering aan een meerderheid te helpen met hun ene zetel. Inderdaad, democratie. Een partij met slechts één zetel helpt een wankele coalitie aan een meerderheid! Over kaartenhuis gesproken. Laat de boel in GODsnaam instorten. Kunnen we tenminste weer naar de stembus. Niet dat het iets uitmaakt.
Prettige zondag.