Tali Baba en de veertig rovers

Hoera, de zomertijd is weer ingevoerd en deze week wordt het nog mooi weer ook!. Een voorproefje op de zomer die, zoals zo vaak de laatste jaren, beter zal blijken te zijn dan de zomer zelf? In ieder geval heb ik meer dan voldoende boeken om de zonnige tuindagen door te komen. Hoewel ik het liefst buiten lees, heb ik de afgelopen tijd toch een aantal boeken gelezen, maar dan binnen! Binnen lees ik niet zo graag, omdat er dan teveel afleiding is van kinderen, televisie en computer. Vooral die laatste verleiding heb ik de laatste weken aardig kunnen weerstaan, hetgeen mijn lange afwezigheid op dit blog verklaart. Wat ik gelezen heb? "Komt een vrouw bij de dokter" van Kluun, twee boeken van Jan Siebelink, te weten "De overkant van de rivier" en "De herfst zal schitterend zijn" ("Knielen op een bed violen" moet ik nog lezen) en ik heb bijna "Eten, bidden, beminnen" van Elizabeth Gilbert uit. Voordat ik er aan begon had ik het idee dat het weer zo'n typisch hedendaags vrouw-in-een-identiteitscrisisboek zou zijn, maar dat valt mee. Af en toe moet ik hardop lachen om de belevenissen van de schrijfster in Italië, India en Indonesië. Op andere momenten wordt ik geboeid door de interessante culturele en religieuze gewoonten en gebruiken die deze drie zeer verschillende landen erop na houden en de boeiende manier waarop Gilbert de verschillende levensvisies en haar eigen filosofietjes daarover weet over te brengen op de lezer.

Om toch weer even in te haken op de actualiteit: ik kom vaak in Den Haag, maar gelukkig hoefde ik er vandaag niet te zijn. Vanwege die Afghanistantop was het in die regio drukker dan anders. Of de ontmoeting iets oplevert? Alle wellicht goede bedoelingen ten spijt geloof ik niet dat het meer zal blijken te zijn dan een zoethoudertje. Een dure manier om mensen te laten denken dat men wel degelijk nadenkt over de missies daar en dat het niet zomaar oorlogje spelen is in een ver land. Bovendien, de Taliban is onuitroeibaar verweven met de cultuur aldaar. Ik vrees dat, zodra alle legers het land de rug toegekeerd hebben (ooit?), de Taliban de labiele democratie die hen door de westerlingen is opgedrongen weer teniet zal doen en de Islamitische dictatuur in ere zal herstelllen. Al met al kost de oorlog c.q. missie en de conferentie van vandaag de belastingbetaler een boel geld, dat uiteindelijk slecht besteed is. Sorry dat ik zo pessimistisch ben hierover, maar sommige dingen zullen nooit veranderen, en één daarvan is de niet te stoppen zucht van de mens naar macht. De Talibaardapen zullen de macht met beide handen aangrijpen zodra zij daartoe weer de kans krijgen.