Naast dit blog houd ik mij ook bezig met Hyves, Facebook en Twitter. Op Twitter volg ik mensen uit de politiek, uit de literatuur, uit atheïstische en uit religieuze hoek. Uit die laatste categorie volg ik onder anderen Arjen Baan en John Kamphuis (inmiddels vertrokken), beide behorend tot de Stichting HeartCry. Klik op de links om te weten waar de stichting voor staat. Laat ik het er op houden dat het allemaal nogal dogmatisch is. Van de week las ik een tweet van Arjen die luidde: “Afgelopen zaterdag goed gesprek gehad met de 76-jarige Henk Binnendijk. Een gezegende boodschap over: "Hoe hou ik m'n oog gericht op Jezus?"”. Voor wie Henk Binnendijk niet kent, klik maar op zijn naam en je weet het. Het blijft mij als nuchtere realist verbazen hoe mensen anno 2010 kunnen blijven geloven in de mens als een zondig wezen dat in “genadetijd” de Heer mag ontmoeten, zodat hij eeuwig zal leven … of zoiets. Volgens mij heeft de wetenschap het geloof allang ingehaald, maar weet een aantal mensen dat nog niet of willen ze het niet weten. En ik kan artikelen plaatsen op deze site wat ik wil, maar of het helpt? De mensen die zo dogmatisch denken en geloven lezen òf deze site niet, òf ze slaan er geen acht op en gaan gewoon door met hun bangmakerij en het opdringen van schuldgevoelens door elk mens als zondaar per se te bestempelen. Het riekt sterk naar bangmakerij: zonde, hemel of hel, vagevuur. Zou het misschien met macht te maken kunnen hebben? De macht van mannen over vrouwen (zie mijn artikel over de SGP). Of de macht van dominee en pastoor over hun gemeente of parochie? Of de macht van De Kerk in het algemeen, waardoor seksueel misbruik zoals dat binnen de Katholieke Kerk plaatsvindt of heeft gevonden mogelijk is gemaakt?
Religie is voor veel mensen die ik ken moeilijk op te geven, omdat ze er nu eenmaal zo aan gewend zijn. Ze weten niet beter en durven hun veilige omgeving, familie, vrienden- en kennissenkring niet op te geven, bang als ze zijn om uitgestoten of uitgesloten te worden en alles kwijt te raken. En hun geloof is een soort verslaving. Het is voor hen als met roken. Als je daaraan verslaafd bent heb je een sigaret nodig om tot jezelf te komen. Als je aan God verslaafd bent heb je Hem nodig om te kunnen functioneren. Toch zijn er mensen die stoppen met roken, net zoals er mensen zijn die stoppen met geloven. Er is dus nog hoop, maar ik denk dat het niet aan mij is om hen te overtuigen van mijn gelijk. Ten eerste ben ik dan even erg als de evangelisten en de zendelingen die hun geloof proberen op te dringen aan anderen en ten tweede zullen zij er zelf door schade en schande achter moeten komen dat zij zichzelf en anderen voor de gek houden. Dit lijkt in tegenspraak met wat ik eerder schreef, namelijk dat men indoctrinatie vanaf de kindertijd zou moeten verbieden. Maar waar houdt het dan op? Ook in niet religieuze kringen worden kinderen wellicht voor het karretje van de ouders gespannen. Denk bijvoorbeeld aan politieke voorkeur. PvdA-ouders vinden het vast wel prettig wanneer hun kind op 18-jarige leeftijd ook PvdA, of in ieder geval links stemt.
Ik zou willen eindigen met een citaat van de Engelse priester, historicus en schrijver (*) Thomas Fuller, die leefde van 1608 tot 1661:
"Wie een ezel van zichzelf maakt, moet niet kwaad zijn als mensen op zijn rug klimmen."
P.S. De broer van Arjen Baan, Peter Baan, volg ik ook op Twitter (inmiddels opgeheven). Deze twitterde vandaag: “Niet godsdienst maar atheisme leidt tot geweld... Denk alleen maar aan de miljoenen tijdens nazisme (20 miljoen), communisme (215 miljoen).” De goede man is voor het gemak even vergeten dat de aartsvader van de Reformatie (waar Baans geloof op is gebaseerd), Maarten Luther, een grote antisemiet was en daarmee wellicht mede de inspirator was voor één van de grootste tragedies uit de geschiedenis.
P.S. 2 John Kamphuis is dus weg bij HeartCry en Peter Baan twittert niet meer. Gaat het wel goed met onze boys?
