En zo kan het voorkomen dat ik twee maanden weg ben geweest. Geen bericht meer geschreven. Alsof er niets gebeurd is! Crises, Anders Breivik, Syrië en Libië, christenkolder, rellen in Engeland. Genoeg!. Maar...ik heb er geen zin meer in om commentaar te geven op de maatschappij. Dat doet elke blogger al. Van Theodor Holman tot Gerrit Komrij (ook gij Brutus?) Daarom heb ik besloten vanaf nu de autist uit te hangen. Niet spottend bedoeld. Ik wil alleen maar zeggen dat ik vanaf heden alleen maar ga schrijven over zaken die ik leuk vind. Zoals boeken, of computers, of smartphones. Alsof er niets meer van belang in de wereld gebeurt.
Laat ik vandaag beginnen met een opsomming van de boeken die ik dit jaar gelezen heb. De zomer was niet best, dus u begrijpt dat ik als mooiweerlezer niet volledig aan mijn trekken ben gekomen. Tegen beter weten in zit ik soms met dichtgeritst vest in wind en regen (onder het zonnescherm zit je droog) mijn boek te lezen. Over Komrij gesproken, ben net begonnen in Verwoest Arcadië. Een 'roman' over Komrij's jeugd. Boeken en jongens als fascinatie. Moet er nog even inkomen, maar Komrij kennende geen eenvoudige kost. Elke zin bevat zoveel beelden, dat het boek één lang gedicht lijkt.
Net uit: Campert Compleet vervolg. Een verzamelbundel van één van 's lands beste schrijvers.
Verder gelezen: De walgvogel van Jan Wolkers (even wennen, maar na een tijdje lezen niet meer neer te leggen), Mijn leven als genie van Salvador Dali (verhelderende en opzienbarende autobiografie van deze Spaanse meester van het surrealisme) , De Passievrucht van de betreurde Karel Glastra van Loon (ontroerend), Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor van Renate Dorrestein (hilarisch en ontroerend tegelijk), Episodes van Kees van Kooten (een vertederend boek over zijn kleinzoon) enz.
U ziet: een willekeurige greep uit de vaderlandse literatuur. Zoals gewoonlijk bijeen gesprokkeld via kringloopwinkel en Marktplaats. Al met al nog aardig wat gelezen tussen de bedrijven door.
Qua muziek doe ik het even rustig aan. Er is een tijd geweest dat ik de ene artiest na de andere ontdekte via internet, maar ik heb nu zoveel muziek op mijn harde schijf, dat ik genoeg heb om tot mijn dood toe elke dag wat anders te beluisteren. Het is net als met boeken. Ergens moet je een grens trekken. Je kunt alles kopen en lenen, maar je hebt maar één leven om te lezen. Het is een illusie dat je alles zou kunnen lezen wat er ooit geschreven is. Een willekeurige keuze is m.i. de beste keuze. Gewoon ergens beginnen in een boek dat je leuk lijkt (kaft en lettertype spelen een belangrijke rol!) en stug volhouden, mooi weer of niet.
