Ik rijd dus ik besta

Zoals jullie in mijn eerste artikel hebben kunnen lezen reis ik met de auto het halve (soms hele) land door. Zodoende maak ik een fors aantal kilometers, waarvan ik er heel veel stilsta of langzaam rijd. Dit ongemak, dat bekend staat als ‘file’, hoort nu eenmaal bij het volle Nederland, de Randstad in het bijzonder, maar daar wil ik het hier nu niet over hebben. Wat ik in dit artikel wil doen is een onderverdeling maken in de verschillende typen autorijder die ik regelmatig tegenkom. Daarbij wil ik het onderscheid tussen de seksen buiten beschouwing laten, al zijn er duidelijke verschillen in rijgedrag. Echter, zonder aanziens des geslachts, waar ‘hij’ staat mag soms ook ‘zij’ gelezen worden, wil ik de navolgende typen chauffeurs onderscheiden in willekeurige volgorde:

1. de inhouler: dit type automobilist haalt mij in op de snelweg met een klein snelheidsverschil, om vervolgens, als hij mij bijna helemaal voorbij is, weer gas terug te nemen, omdat hij zich wellicht bedenkt dat hij te hard gaat en niet harder durft uit angst geflitst te worden. Vooral op de snelwegen rond de grote steden in de Randstad, waar slechts 80 mag worden gereden, vinden veel trajectcontroles plaats en het is vooral dáár dat ik dit type tegenkom. Dus eerst inhálen en dan inhóuden, erg vervelend, omdat ik wél constant rijd en daardoor dreig hém weer in te halen, met dat verschil, dat ik rechts rijd en hem dus, als ik niet uitkijk, rechts ga inhalen, hetgeen buiten de file niet is toegestaan. Moet ik gewoon doorgaan of ook inhouden, achterlangs en links voorbij gaan? Ik weet het niet, u?;

2. de 110-rijder: er zijn heel veel verschillende snelheidslimieten in Nederland, variërend van 30 tot 120 kilometer per uur, maar ik heb het hier even over de snelweg en daar geldt over het algemeen 100 of 120 als limiet. Ik ben zo’n fatsoensrakker die zich over het algemeen keurig aan de juiste limiet houdt, dus 100 of 120, naar gelang hetgeen wordt aangegeven. Maar, er zijn ook van die automobilisten die iets te hard rijden waar je 100 mag en, u raadt het misschien al, iets te langzaam waar je 120 mag. Ze hebben dus een snelheid die er tussenin ligt, ongeveer 110. Ik kom ze wel tachtig keer tegen onderweg. Ze rijden dan wel redelijk constant, maar ik vind het ergens storend. Bovendien, op de plaatsen waar slechts 100 mag worden gereden lopen ze ook nog eens de kans geflitst te worden. Houd je aan de geldende limiet en je bent net zo snel op je eindbestemming, zonder bekeuring;

3. de niet-constante rijder: een variant op nummer 2. Rijdt altijd te hard of te langzaam, maar op een onvoorspelbare manier, los van snelheidslimieten. Met mijn redelijk constante en consequente rijgedrag kom ik ook dit type tachtig keer op dezelfde weg tegen. Zo mogelijk nog irritanter;

4. de kamelenrijder: u kent hem vast wel, de overwegend jonge man (nu moet ik wel even onderscheid naar sekse maken) die zijn linkerhand over het stuur laat hangen en met zijn rechterarm op de eventueel aanwezige middensteun leunt, waardoor een naar rechts overhellende lichaamshouding ontstaat. De naam heb ik ontleend aan een zeer foute mop die ik eens gehoord heb: “Waarom zitten Marokkaanse jongeren vaak naar rechts hangend in de auto?” Antwoord: “Dat hebben ze nog uit de tijd dat ze in Marokko op een kameel zaten. Zo keken ze om de kop van de kameel heen.” Zoals gezegd, heel fout en bovendien, het zijn niet alleen Marokkaanse jongeren die hangen in de auto, maar jongeren in het algemeen. Meestal het soort dat in het bezit is van een opgevoerde, van spoilers en andere toeters en bellen voorziene (‘gepimpte’) auto van het type Opel Astra, Ford Escort, VW Golf of Honda Civic (de zogenaamde ‘Poor Man’s Ferrari’). Maar ik noem ze voor de duidelijkheid allemaal maar even kamelenrijders. Sorry medelanders;

5. het heen-en-weertype : OK, toch even een filetype, namelijk de chauffeur die meent dat de andere rijbaan net iets sneller gaat dan die waarin hij zit, totdat hij van rijstrook gewisseld is en tot de conclusie komt dat de ándere weer net wat sneller gaat enz. Erg storend en de schrik van de motorrijder die, zoals bekend, tegenwoordig tussen de file door mag rijden met een niet al te groot snelheidverschil (hoewel daar wel eens van afgeweken wordt). Van dit soort krijg ik zelf ook het heen en weer;

6. de "Fuck you"- of "Oh ja"-rijder: ook zeer irritant. Ik rijd keurig met de toegestane snelheid en wil iemand inhalen die nét iets onder de limiet rijdt. Op het moment dat ik hem voorbij lijk te gaan geeft hij gas bij, als ware het dat hij denkt "Bekijk het maar, ik laat mij niet inhalen", of "Oh ja, ik mag hier ... kilometer per uur rijden, laat ik er wat aan doen" en ben ik gedwongen om onverrichterzake op mijn schreden terug te keren en weer naar rechts te gaan.

Ach, zo zou ik nog een tijdje door kunnen gaan. Maar de meesten van ons kennen de overige types wel: de onzekere, vaak oudere rijders (de beruchte man met de hoed of het oude dametje in haar koekblik), de bumperklevers (vaak in een BMW of Mercedes) en andere jakkeraars. Enfin, daar hoef ik niet verder op in te gaan. Ik wilde jullie even laten delen in mijn ergernissen, al is dat wat zwaar uitgedrukt. Het is ook zeker niet de eerste keer dat er een poging is gedaan autorijders in te delen in categorieën, daarin ben ik niet origineel. Wel meen ik dat ik bepaalde door mij genoemde typen niet eerder benoemd heb zien worden (behalve dan het heen-en-weertype), maar ik kan mij vergissen. De meeste van de besproken typen komen trouwens op de snelweg voor. De bekende gevaarlijke manoeuvres op provinciale wegen zijn jullie vast ook wel bekend.
Excuses voor de soms generaliserende toon in mijn stukje, maar u moet er een beetje de ironie van inzien en trouwens, generaliseren doen we allemaal (en ook dat is weer generaliserend).
Uiteraard houd ik mij aanbevolen als u nog aanvullende typen weet te benoemen die u nog niet eerder in woord of geschrift bent tegengekomen.
Dit was niet bepaald een stukje van hetzelfde intellectuele allooi als het voorgaande, maar dat maak ik in het volgende wel weer goed.