Waarom ik het geloof ongeloofwaardig vind

Als u mijn blog door de jaren heen heeft gevolgd, dan moet u bemerkt hebben dat er in mijn overtuiging t.a.v. het al of niet bestaan van God een verschuiving heeft plaatsgevonden van agnost naar atheïst. Eigenlijk een beweging terug naar vroeger, toen ik, mede door mijn linkse opvoeding in een PvdA/VARA-gezin, overtuigd atheïst was. Door twee huwelijken met gelovige vrouwen ben ik in de loop der jaren wat genuanceerder gaan denken over God, religie en kerk. Echter, door dingen die ik zie gebeuren in de wereld en zaken die ik meemaak in eigen kring ben ik zoals gezegd weer een beetje terug bij af. Ik zal u in dit artikel proberen duidelijk te maken waarom ik toen en nu het bestaan van een god of een hiernamaals met alle poespas eromheen zo ongelooflijk ongeloofwaardig vond en vind.

1. Voor mijn geboorte was er niets. Er is dus geen hiervoormaals. Waarom zou er na dit leven dan wel een hiernamaals moeten zijn?

2. Ook tijdens slaap of bewusteloosheid is er niets (behalve als we dromen). Dus zijn we elke avond een beetje dood. We weten dus wel degelijk wat het is om er niet te zijn.

3. In vroeger tijden, dus ook in de tijd dat de Bijbel werd geschreven, stond de wetenschap nog in de kinderschoenen. Men hing onverklaarbare zaken op aan een god of meerdere goden. Veel zaken zijn nu wel te verklaren.

4. Het toeschrijven aan een god heeft sowieso weinig zin, aangezien het niets verklaart. Waar komt die god of waar komen die goden dan weer vandaan? Ja, zeggen de gelovigen , die heeft of hebben altijd bestaan. Lekker makkelijk. Nee, de oermaterie die uit elkaar is geknald heeft altijd bestaan!

5. Er zijn veel mensen die niet bidden en toch voorspoed kennen en er zijn mensen die zich wezenloos bidden en hun hele leven niets hebben of in oorlog leven. Kortom, het leven overkomt je, of je nou bidt of niet.

6. Trouwens, waarom altijd dat bidden? Waarom moet God altijd om een gunst gevraagd worden? Hij heeft volgens gelovigen toch een plan? God laat zich toch niet van zijn eigen wil afbrengen?

Dit zijn de voornaamste argumenten om aan het bestaan van welke god dan ook ernstig te twijfelen. Tel daar bij op alle ongein die de afgelopen eeuwen heeft plaatsgevonden uit naam van God en kerk en ik hoef u niet te vertellen dat in mijn optiek de wereld beter af is zonder religie. Ik weet zelf ook wel dat stelen en moorden niet goed is. Daar heb ik de Tien Geboden niet voor nodig. Je kunt goed voor elkaar zijn zonder kerkelijke houding. Het vervelendste van alles vind ik dat gelovigen alles mogen zeggen wat ze willen. De anderen hebben dat te respecteren. Maar als een atheïst onomwonden zijn mening geeft gaat de gelovige òf meteen in het verweer of men gaat roepen dat je godslasterlijk bent. Dat artikel moet dus sowieso uit de Grondwet. Daarnaast willen gelovigen graag dat je net zo denkt als zij, hoewel ze het onderling ook verre van eens zijn met elkaar, zelfs binnen één religie. En tot slot willen gelovigen vaak christelijke normen en waarden tot wet verheffen. In islamitische landen zijn de hele maatschappij en politiek er van doordrongen, in extreme gevallen zelfs in de vorm van de Sharia (islamitische wet), in landen als Nederland blijft het beperkt tot het opleggen van de zondagsrust door winkelopeningen op zondag te verbieden.

Waarom wordt er altijd en eeuwig geroepen dat je respect moet tonen voor de gelovige medemens? Hoezo moet ik respect hebben voor die in mijn ogen prehistorische waanideeën? Is de aarde plat? Draait de zon om de aarde? Nee toch zeker! Steeds meer zaken uit de Bijbel worden onwaarschijnlijker naarmate de tijd en de wetenschap vorderen. Het is dus inderdaad een kwestie van tijd voordat je alles in het Boek symbolisch kunt opvatten. M.a.w., atheïsten zijn hun tijd vooruit!

Blijft de vraag: "Waarom blijven veel mensen geloven?" Simpel antwoord: angst. De angst voor het niets. Het niets van de Dood en het niets van de zinloosheid van ons bestaan. Ik als ongelovige heb in heel mijn leven nog geen seconde wakker gelegen van de zinloosheid van het leven. Wat interesseert mij het nou wat voor doel we hebben? Leef je leven en wees goed voor een ander. Dat is alles. Als je zo denkt kun je ook goed relativeren. "Over honderd jaar heb ik een zandwinkeltje". Het klinkt paradoxaal, maar het feit dat er een eind komt aan mijn aardse problemen steunt mij in het heden. En daardoor heb ik ondanks mijn beslommeringen toch plezier in mijn leven en ben ik over het algemeen vrolijk en optimistisch. En dat zonder God!