O, Nederland, mijn lief klein koud kolereland

In mijn vorige stukje gaf ik al aan dat er van bloggen niet veel komt de laatste tijd. Ik ben teveel bezig met twitteren, werken en lezen in de tuin. Op internet bekijk ik veel nieuws of actuele filmpjes of gemiste programma's. Af en toe wil ik ook nog wel eens naar Knevel en Van den Brink kijken. En alsof dat nog niet genoeg is luister ik in de auto, onderweg voor mijn werk, naar Radio 1. Maar goed, dat kost geen extra tijd, want dat kan onder het rijden. Wordt ik nu overvoerd door nieuws? Ach, het is heel veel informatie allemaal, maar ik hou het nog wel uit elkaar.
Zo hoorde ik vanochtend de nieuwe SGP-leider Kees van der Staaij op de radio. Natuurlijk ging het weer over de (on)gelijkheid van mannen en vrouwen. Dat de gelijkheid ons wordt opgedrongen. Nou ben ik het er in zoverre mee eens, dat ook ik eigenlijk vind dat kinderen door (één van) hun eigen ouders worden opgevoed en niet door chrèche, het kinderdagverblijf of de gastouder. Maar de reden daarvoor is bij mij anders. In mijn geval mag ook de vader thuisblijven bij de kinderen. Maar bij de SGP roepen ze om het hardst dat 'hun' vrouwen zich niet achtergesteld voelen. Inmiddels weten we hoe dat komt, dat heb ik al eerder uitgelegd en ik heb een hoge dunk van mijn lezers, dus ik ga dat niet nog eens vertellen.

Christenunie-lijsttrekker André Rouvoet was al eerder in het nieuws, zeg maar in opspraak, omtrent de kandidaat op hun lijst die homo is, maar daar niet op terecht zou zijn gekomen als hij praktizerend was geweest. Daar hoef ik het ook al niet meer over te hebben. Ook daarom schrijf ik misschien wat minder: alles is al uitgebreid besproken en becommentarieerd voordat ik er iets over kan zeggen.

En ja, het zoveelste incident met een vliegtuig, gisteren bij Schiphol. Dit keer liep het gelukkig goed af. Maar dat Indiase vliegtuig dat een week of twee geleden neerstortte? Ik twitterde toen al dat je daar heel snel niets meer van zou horen omdat er geen Nederlanders aan boord waren. Ach, je kon op je vingers natellen dat ik gelijk zou krijgen. We hebben het nog steeds over Tripoli, maar over andere rampen, ho maar. Zolang het over ons zielige, bekrompen pokkelandje of zijn inwoners gaat zijn oren gespitst en ogen gericht. "Samen voor ons eige, laat de rest de rambam krijge." zongen Jacobse en Van Es dertig jaar geleden (heel actueel trouwens i.v.m. de PVV; gisteren was De Tegenpartij weer eventjes op de buis).