Berichten uit het hiernamaals

Ben er weer. Veel darten gezien van de week op internet. Dan schiet de rest erbij in (net als de darts). Bovendien schrijf ik nu af en toe ook iets voor LuisterRijk. En ik mis Pauw en Witteman. Dat is vaak een dankbare bron voor onderwerpen. Vanaf 5 januari zijn ze er weer. Momenteel kun je 's avonds laat Jeroen Pauw solo zien in gesprek met een gast die hij vijf jaar geleden ook heeft geïnterviewd. Met Theo van Gogh was dat wat lastig. Best wel vreemd om hem in 2003 met Jeroen te zien praten, terwijl je weet dat hij een jaar later dood zou zijn. Op brute wijze vermoord. Wat de nabestaanden van Theo in de uitzending van vorige week het meest tegenviel, was dat Mohammed B. zo'n loser is. Hij had niets persoonlijk tegen Theo, maar had slechts gehandeld vanuit zijn geloof. Lekker geloof is dat. Gelukkig zijn niet alle moslims of zij die zich zo noemen slecht, al wil meneer Wilders ons anders doen geloven. En trouwe lezers van mijn blog weten dat ik van het Gristendom ook geen hoge pet op heb, al zijn Huibers en Dorenbos geen moordenaars. Hun voorvaderen waren echter niet altijd lieverdjes, maar laat ik daar maar niet over uitweiden (http://nl.wikipedia.org/wiki/Kruistocht;http://nl.wikipedia.org/wiki/Inquisitie).

Wat mij vandaag in het nieuws opviel, was het plan om vandalen of hun ouders zelf te laten opdraaien voor schade die ze aanrichten tijdens de Nieuwjaarsnacht (http://www.elsevier.nl/web/10217916/Nieuws/Nederland/Verzekeraars-Vandaal-betaalt-schade-uit-eigen-zak.htm). Misschien niet geheel toevallig dat dit plan dit jaar voor het eerst uitgevoerd gaat worden, nu verzekeraars het door de financiële crisis wat moeilijk hebben. Desalniettemin een uitstekend idee. Laat het ze maar voelen in de eigen portemonnee.

Tot slot viel mij een berichtje op over John Lennon, die digitaal uit de dood zou zijn herrezen om het project "Eén laptop per kind" te promoten (http://www.computeridee.nl/nieuws.jsp?id=2374546&WT.mc_id=rss). Ik heb het betreffende filmpje bekeken op YouTube (http://nl.youtube.com/watch?v=4b4GkGMiBDQ) en het viel mij wat tegen. Volgens mij kunnen ze dat met de huidige computertechnieken veel beter. Zelfs in de film "Forest Gump" uit 1994, een tijd waarin digitale technieken nog niet zo gemeengoed waren als tegenwoordig en veel duurder, vind ik de John Lennonreanimatie beter geslaagd.

Goed, volgende week misschien schokkender berichten. Tot dan en kijk ook eens op mijn andere blogs.

Het Groot Dicnee!

Gisteravond was het Groot Dictee der Nederlandse Taal weer op TV. Totaal vergeten te kijken. Wat? Rijk als taalfanaat die niet naar het Groot Dictee kijkt? Normaal gesproken vergeet ik niet gauw iets, maar in dit geval was inderdaad de interesse er niet, dus denk ik er niet aan. Maar waarom interesseert het me dan niet als taalkundige? Om de eenvoudige reden dat ik het oneens ben met de talloze taal- en spellingshervormingen die eens in de zoveel jaar plaatsvinden. Niet alleen maken die hervormingen alle boeken en geschriften op slag verouderd, maar bovendien wordt het er allemaal niet gemakkelijker op. De spelling is zo vaak vereenvoudigd, dat men gaat twijfelen en dat is nooit goed. Als de spelling laten we zeggen  sinds de jaren vijftig onveranderd was gebleven, dan waren we er nu aan gewend geweest. Nu moet je iedere keer denken: kippevel of kippenvel?; Zuid Afrika of Zuid-Afrika etc. En dan, wat maakt het uit. Je kunt de spelling zo "makkelijk" maken als je wilt, zolang men de stam+t-regel niet eens meer kent, wat doet de Taakunie dan moeite? "Hij bepaald" of "Hij heeft bepaalt", je komt het regelmatig tegen dat derde persoon enkelvoud en voltooid deelwoord door elkaar worden gehaald.

Kortom, laat onze mooie taal nu eens met rust. Het wordt (met dt!) toch al verkracht door al die Engelse termen en modebegrippen. En dan de spreektaal. "Ik heb zo iets van ... "; "Ik voel me een soort van bedroefd." en meer van dat soort kromme zinnen. Laat de mensen eerst weer eens normaal leren praten en goed leren schrijven in plaats van de taal telkens zo te veranderen dat men het helemaal niet meer weet.

Daarom ben ik tegen het Groot Dictee!

Monddood

Eergisteren was Altan Erdogan, hoofdredacteur van Nieuwe Revu, bij  Pauw en Witteman. Hij zette even op een rijtje wat er allemaal voor betutteling plaatsvindt door de huidige overheid. Maar ach, het was vanaf de start van dit kabinet toch al duidelijk dat er veel van dit soort regels zouden komen? Wat wil je met een Gristen Democratisch Appel en een GristenUnie in de regering? De Gristelijke moraalridders hebben hun paarden bestegen en trekken en masse ten strijde tegen de bandeloze en seksbeluste jeugd, tegen de rokers, de blowers en de paddo-eters, enfin, kijkt u maar even op de site van Erdogan: http://www.jemagookniksmeer.nu/ .

Ik doe er het zwijgen toe.

Bert Brussen

U weet dat ik ageer tegen het Gristendom, maar zo bont als Bert Brussen op zijn weblog maak ik het niet. Hij gaat soms wat erg ver, maar hij heeft op veel punten gelijk. Enfin, oordeelt u zelf: http://www.bbrussen.nl/2008/12/08/bb-in-pc-1/

De kop is eraf!

Dames en heren. Ik heb het spits afgebeten. De eerste artikelen staan op mijn nieuwe weblogs LuisterRijk en KeizerRijk. U kunt er komen door simpelweg hiernaast op de links te klikken. Het eerste muziekalbum dat in mij opkwam, omdat ik het onlangs min of meer herontdekt heb, is besproken en een eerste aanzet tot een taal- en literatuurwetenschappelijke pagina is gegeven.

U kunt mijn blogs volgen door in de linkerbovenhoek (op de andere twee blogs in de rechterbovenhoek) te klikken op "volgen". Op deze wijze neemt u als het ware een abonnement op mijn weblogs en hoeft u niets meer te missen.

Van veel lezers die mijn e-mailadres weten krijg ik reacties via mijn e-mail. Ik zou het leuker vinden wanneer zij en ook andere lezers reageerden via ".. reacties" onderaan elk bericht. U kunt met uw eigen naam of anoniem reageren. Op deze manier worden mijn webpagina's een stuk levendiger. Iedereen kan zien hoe er op mijn artikelen wordt gereageerd en ... een reactie kan ook weer een andere reactie uitlokken. Zo kunnen er interessante discussies ontstaan.

Groeten.

Rijk

Nieuwe weblogs

Beste lezers, toen ik Rijk aan vitaminen begon, wist ik nog niet waar het heen zou gaan. Dat heb ik ook in één van mijn eerste stukken meegedeeld. Het lijkt er inmiddels sterk op dat mijn weblog zich steeds meer gaat toespitsen op de actualiteit, de politiek en het Christendom (uitgesproken als Gristendom). Daardoor dreigen de literatuur en de muziek, mijn grote hobby's, ondergesneeuwd te raken. Daarom heb ik besloten een aantal nieuwe blogs te starten, te weten:

LuisterRijk: over cd's die ik ken (blogtitel spreek voor zich) http://luisterrijk.blogspot.com/

KeizerRijk: over boeken die ik ken (vernoemd naar boekhandel in mijn woonplaats; bovendien is "Keizerrijk" een boek van Ferdinand Bordewijk) http://keizerrijk.blogspot.com/

Het Rijk alleen: weet ik nog niet, maar ik wilde het blogdomein alvast inpikken http://rijkalleen.blogspot.com/

Op de genoemde pagina's vindt u nu nog niets, maar dat zal de komende tijd gaan veranderen. Voorlopig heb ik vandaag maar liefst drie stukjes op Rijk aan Vitaminen geplaatst.

Demoncratie

Zoals ik al eens heb geschreven, luister ik in de auto meestal naar Radio 1, de nieuws- en sportzender. Het gaat mij vooral om het nieuws. Moet u die fragmenten eens horen uit debatten in de Tweede Kamer! De ene na de andere politicus of politica probeert de collega af te troeven met snedige woordvondsten en grappen. En ondanks uren en uren vergaderen en debatteren blijven de heren en dames politici uiteindelijk bij hun eigen standpunt. Je ziet dat bij praatprogramma's als Pauw en Witteman ook. Ze lullen maar en lullen maar en toch blijven ze overtuigd van hun eigen gelijk. Of het nou Geert Wilders en Rita Verdonk zijn of Alexander Pechtold en Agnes Kant. Dames en heren lezers, dat heet democratie en dat woord komt uit het Grieks: demos=volk en cratein=regeren; regering door het volk dus. Alsof u en ik zelf in die Tweede Kamer staan en het land besturen. Laat ik u zeggen dat ik mij allerminst vertegenwoordigd voel door dit stelletje cabaretiers in spe. En nog slechte cabaretiers ook. Als het dan toch alleen maar gaat om het leuk en gevat zijn, geef mij dan maar Youp en Freek. Regering door het volk? Regering door de duivel zul je bedoelen!

Het zinkende schip

En weer was de christenfundamentalistische lobby aan het woord bij Pauw en Witteman. Dit keer in de gedaante van Bert Dorenbos. Onder andere oud-voorzitter van de EO. Ik neem het de heren P&W niet kwalijk, zij doen slechts hun werk en het is goed dat gekken als Dorenbos aan de kaak gesteld worden. De malloot wil in het kader van zijn anti-abortuscampagne bij de mensen een poppetje in de brievenbus laten gooien dat een foetus, een ongeboren kindje, van tien weken oud moet voorstellen. Om de mensen erop te wijzen wat je met abortus eigenlijk aanricht. Goed, je mag tegen abortus zijn, maar moet dat op deze manier? Je zal net een miskraam achter de rug hebben! Dorenbos kreeg er terecht van langs van de andere gasten. Maar, bleef het maar bij zijn bezwaar tegen abortus. Moet u voor de lol een een kijkje nemen op zijn site:  http://www.schreeuwomleven.nl/index.php?paginaID=16 . 

Tegen abortus, dat wisten we al;

Tegen euthansie. Is het menselijk of goddelijk om iemand die ten dode is opgeschreven intens te laten lijden?;

Voor 'gezonde' seksualiteit binnen de exclusieve relatie van een man en een vrouw binnen een huwelijk, dus geen homoseksualiteit en geen sex voor het huwelijk. Het eerste heel eng en wat betreft het tweede, waren Adam en Eva getrouwd en zijn wij allen, omdat zij de eerste man en vrouw waren, dan niet voortgekomen uit incestueuze sex tussen de broertjes en zusjes die uit hen zijn geboren? Later nog eens dunnetjes overgedaan nadat de aarde, op Noach en zijn volgelingen na, verzwolgen was?;

Tegen drugs. Prima, ben ik ook;

En dan datgene waar het Dorenbos cum suis werkelijk om gaat: de Bijbel lezen, al die mooie verhalen met plagen en andere gruwelijkheden al of niet met de zegen van God. Natuurlijk kun je de Bijbel lezen als literatuur, maar als leidraad voor het leven? Met die door wetenschap en cultuur achterhaalde ideeën? Laat maar zitten!

Al met al lijkt deze site op die van de verschillende White Power-bewegingen in de VS. U weet wel, van die Klu Klux Klanachtige organisaties die zich meestal beroepen op God en Bijbel om duidelijk te maken dat de enige goede mens een blanke "Christen" is. Hoepel toch op.

Geachte heer Dorenbos, stap bij de heer Johan Huibers (http://www.arkvannoach.com/nieuw/) in zijn Ark en vaar heel ver weg om nooit meer terug te komen! 

Hè hè, eindelijk!

Eindelijk begint men in te zien dat IJzeren Rita niets te brengen heeft. Kay van de Linde had groot gelijk toen hij tegen een stel studenten zei dat ze enkel gebakken lucht verkoopt. Alleen jammer dat hij zich in Pauw en Witteman in allerlei bochten wrong om het te ontkennen. Geef toch toe man dat je de spijker op zijn kop sloeg. Het bericht http://www.nu.nl/news/1873755/11/Verdonk_op_dieptepunt_in_peiling.html ontlokte aan mij spontaan de Louis van Gaal-achtige uitspraak "Ben ik nou zo slim of zijn de anderen nou zo dom?" Het was wat mij betreft van meet af aan al duidelijk dat ze niets nieuws te vertellen heeft en dat het haar alleen maar om haar eigen gelijk gaat. Maar een groot deel van het Nederlandse volk had dat niet door. In diezelfde uitzending van P&W verweet ze het journaille dat er aan haar nooit werd gevraagd naar de mensen om haar heen. Toen Jeroen Pauw daarop meteen naar namen vroeg, bleef een duidelijk antwoord uit. Nee, ze had niet gezegd dat je naar namen mocht vragen, alleen maar of zij mensen om zich heen had. Verwijt de journalisten dan ook niets! Maar ik snap het wel, ze kan en mag geen namen noemen. Wie wil er nou nog met haar geassocieerd worden? Haar favoriete boek is er één van Willem Frederik Hermans: "Ik heb altijd gelijk" (is trouwens een aanrader, maar dit terzijde).

In een eerdere P&W-uitzending (over media-aandacht heeft ze niet te klagen; daar is het haar ook alleen maar om te doen) maakte ze zich enorm druk over burka's en andere gezichtbedekkende kleding van de moslims. Zij moeten zich maar aanpassen aan de Nederlandse cultuur. Als dat volgens jou zo moet, Rita, dan geldt dat andersom ook. Als jij in een islamitisch land gaat wonen, dan zal jij je ook moeten aanpassen en een hoofddoek of burka moeten dragen. Ga jij dat doen denk je? Even afgezien van het feit dat het zeer onwaarschijnlijk is dat jij ooit in zo'n land zal gaan wonen, denk ik dat jij gewoon je eigen Nederlandse ik zal blijven. Jij zult je beroepen op je vrijheid en weigeren je aan te passen. Kortom, of je nu hier woont of in één of andere Huppeldepuppistan, jij blijft door en door Hollandse Rita. Nou, Rita, dan zul je ook moeten begrijpen dat de moslimvrouwen hier ook volgens hún cultuur willen leven. Het is het één of het ander.

Hoe dan ook, weg met jou, Rita. Of ga anders lekker naar die nep-Mozart Geert Wilders. Kunnen jullie samengaan tot de GRAP, de Geert en Rita Anti-moslim Partij!

Zucht

Ja hoor, het is weer zover. De Christenunie laat weer van zich horen: http://www.volkskrant.nl/kunst/article1102332.ece/ChristenUnie_wil_verbod_optreden_Bloeiende_Maagden?source=rss . En wat bereiken ze ermee? Alleen maar dat mensen nieuwsgierig worden en juist naar die voorstelling gaan. Net als met die Deense cartoons. Als de fanatieke moslims er niet zo'n heisa over hadden gemaakt, dan was het als een nachtkaarsje uitgegaan en had niemand buiten Denemarken er vanaf geweten. Nu heeft heel de wereld kennis genomen van de cartoons dankzij het fenomeen internet.

Snappen die refo's van de CU het nou nog steeds niet? Ten eerste, waar bemoeien ze zich mee, er bestaat immers vrijheid van meningsuiting en de Christenen storten minstens elke zondag hun onzin over de atheïsten uit via radio en TV. Ten tweede, hoe meer aandacht je besteedt aan iets waar je het niet mee eens bent, hoe meer onbedoelde aandacht de kwestie krijgt.

De atheïst zet op zondag de radio of tv uit of op een andere zender en de refo gaat gewoon lekker niet naar de voorstelling van de Bloeiende Maagden.

Scheppolutie (2)

U weet, ik had het laatst over de schepping versus de evolutie. Blijkbaar zijn er meer mensen die zich ergeren aan de betweterigheid van sommige christenen. Mijn moeder leest BN De Stem (v/h gewoon De Stem), een krant waar ze al bijna veertig jaar abonnee van is. Daarin schrijft ene Leon Krijnen regelmatig een column. Toevallig ken ik Leon van vroeger. Ik bezocht regelmatig de honkbalclub waarvan hij de pitcher (werper) was en later kwam ik hem wel eens tegen in mijn stamkroeg. Tegenwoordig is hij dus journalist en columnist voor de genoemde krant. Zijn stukjes zijn na te lezen op zijn eigen website krijnen.com. Het stukje waar ik op doel vindt u door te klikken op http://krijnen.com/archives/000682.shtml#more .

Nog even dit. Die arkenbouwer Johan Huibers wil zijn brochure over schepping versus evolutie (lees: schepping boven evolutie!) volgend jaar rond 12 februari, de tweehonderdste geboortedag van Darwin, verspreiden, omdat hij bang is dat wij anders wel eens teveel 'beïnvloed' zouden kunnen worden door de verkeerde kerk, namelijk de Darwin-kerk. Stelt u zich nou eens voor dat ik als evolutionist mij druk zou moeten maken over de verkondiging van het scheppingsverhaal. Dat zou ik vanaf nu en de rest van mijn leven minstens 52  folders over Darwin per jaar moeten versturen om tegenwicht te geven! Elke zondag wordt men op minstens tien verschillende tv-zenders en evenzovele radiozenders overdonderd door schreeuwende al of niet Amerikaanse dominees (Hour of Power) of pastoors. En dan heb ik het nog niet eens over die miljoenen kerken die weliswaar niet meer zo vol zitten als vroeger, maar toch. Mensen, laat uw mening of overtuiging nu eens niet afhangen van preken. Denk na en weeg het een tegen het ander af. Creationisten, ga The Origin of Species lezen. Darwinisten, ga de Bijbel lezen. Leer van elkaar en accepteer dat het een het ander niet hoeft uit te sluiten. Als u mijn blog regelmatig leest weet u inmiddels dat ik een agnost ben. Alles is mogelijk. Ik sluit niets uit, alleen ik vind ik sommige dingen aannemelijker dan andere.

Mensen: denk na in plaats van voor u te laten denken!

Haaifs

Ben de laatste tijd maar weer aan het Hyven gegaan. Ik schrijf "weer", omdat ik er al eens eerder aan begonnen was, maar het ook al snel opgegeven had. Ik ben een tijdlang op banenjacht geweest en ik had gehoord of gelezen dat potentiële werkgevers op Hyves gingen speuren naar hun sollicitanten. Nou was mijn toenmalige Hyvespagina niet wereldschokkend, maar toch vond ik het een beetje griezelig. Ik had spontaan de buik vol van Hyves en heb mijn account gewist. Nu ik een paar maanden bezig ben met dit weblog en ik inmiddels van nieuw werk voorzien ben dacht ik: “Wat kan het mij ook schelen, ik begin weer opnieuw.” Eigenlijk ben ik niet zo van de modegrillen, waartoe ik Hyves toch een beetje reken, maar nu ik weer een hyvespagina heb (http://lakesideritchie.hyves.nl/ ) vind ik het toch wel leuk. Ik heb al een aantal oude vrienden, klasgenoten en collega’s teruggevonden in verschillende delen van het land. Ik heb namelijk in veel verschillende plaatsen gewoond en sommigen zijn gewoon zélf verhuisd naar andere plaatsen. Ik ben officieel alweer twee maanden Hyver, maar pas de afgelopen week ben ik er intensief mee in de weer geweest.

Verder heb ik niet zoveel te melden op dit moment. Ik wilde hier alleen maar even reclame maken voor mijn Hyves. Dus wilt u meer van mij weten, kijk op http://lakesideritchie.hyves.nl/en meld u aan als vriend, want uiteraard is mijn profiel niet zomaar voor iedereen zichtbaar, en misschien accepteer ik u ook nog!

Geleuter

Ja hoor, het kon niet uitblijven. Gisteren was bij "Pauw en Witteman" Johan Huibers te gast, die arkenbouwer weetuwel (http://www.arkvannoach.com/language/nl/)? Híj zit achter creatie.nl en die brochure die ze volgend jaar, het Darwin-jaar, willen gaan verspreiden. Nou was zijn tegengas(t) Midas Dekkers ook niet al te subtiel. Hij liet in niet mis te verstane bewoordingen weten dat het hele scheppingsverhaal volgens hem grote kolder is, maar Huibers kon het toch ook niet laten om aan te geven dat hij de waarheid in pacht heeft met zijn Bijbel. De wereld is plat, de zon en de sterren draaien om de aarde heen en God heeft dat alles in zes dagen van 24 uur geschapen, inclusief alles wat leeft en beweegt. Hij zei ter afsluiting van zijn betoog letterlijk dat hij weet dat hij gelijk heeft. Maar Dekkers is ook zeker van zijn gelijk. En zo zie je maar. Hoeveel 'bewijzen' men ook zoekt voor de schepping danwel de evolutie, men zal er nooit uitkomen. Mensen zijn koppig en willen in hun eigen verklaringen blijven geloven. De christenen die de Bijbel letterlijk nemen, de zogenaamde van-kaft-tot-kafttypes, zijn zo bang dat het leven zinloos en eindig is, dat ze altijd zullen blijven geloven in hemel en eeuwig leven. Ze blijven geloven wat ze willen geloven, zelfs al zou de wetenschap met onomstotelijk bewijs voor de evolutie komen.
Effe wat anders. Die discussie over ex-minister Vogelaar. Wat een smeerlapperij is dat! Achterbakse achterkamertjespolitiek (daar heb je dat woord weer)! De PvdA ontkent in alle talen, maar ik zie het anders. Als je de mensen moet geloven met wie Vogelaar samenwerkte in haar prachtwijken, dan verdient zij niets dan lof. Hoe ze zonder budget in relatief korte tijd toch veel voor elkaar had weten te krijgen. Alleen, helaas voor Vogelaar, was ze niet zo mediageniek. Kort gezegd, ze kon zich op radio en TV niet verkopen. Mijn conclusie luidt dan ook: in de politiek is uiterlijk vertoon belangrijker dan daden. Je kunt allemaal goede dingen doen, maar als je het in de media niet kunt 'brengen' lig je eruit. Dat verklaart dan ook meteen hoe het kan dat volkomen incompetente politici de afgelopen decennia jaren in het pluche hebben gezeten, puur omdat ze goed gebekt waren. Daar zijn voorbeelden te over van.
Dit zijn de zaken waar mij de broek vanaf zakt. Men heeft in Nederland de mond vol van fatsoen, normen en waarden, maar de hypocrisie regeert! Hebban Ella Vogelaar nestas hagunnan hinase hic anda thu (http://nl.wikipedia.org/wiki/Hebban_olla_vogala).
Oh ja, nog zo iets. Volstrekt onbelangrijk, maar toch. Ik kwam op nu.nl toevallig een berichtje tegen over Rick Brandsteder, de zoon van die andere Brandsteder, die mij overigens geen moer interesseert. Rick is presentator van de Sponsorloterij en omdat hij daardoor blijkbaar een bekende Nederlander is - net als zijn vader, die verder over geen enkel talent beschikt, maar dat telt in de showbizz niet; daar gaat het net als in de politiek om uiterlijk vertoon - mag hij niet meer zelf bepalen wat hij in zijn vrije tijd doet. Want als 'bekende' Nederlander wordt je juist in je vrije tijd bespioneerd door de paparazzi. En dan moet je extra op je tellen passen. Stoute Rick heeft het gewaagd om tijdens een avondje stappen bij een ontblote dame slagroom van de borsten te likken! En daarom staat zijn presentatorschap nu ter discussie. Dat kan toch niet! Een presentator van zo'n keurig burgerprogramma als de Sponsorloterij die dat soort dingen doet. In RTL-boulevard - er stond een link in dat bericht op nu.nl - hadden Albert Verlinde en de zijnen maar liefst een half uur nodig om over hun verontwaardiging heen te komen! Dat de keurige heer Verlinde als presentator of commentator in zijn vrije tijd zijn leuter in het aarsgat van een vent steekt, dat is in dit verband niet erg. En dat ik dat ik dat als hetero persoonlijk een onsmakelijker idee vind dan slagroom van vrouwenborsten likken, ach, wat zeur ik nou. (http://www.nu.nl/news/1849991/61/Rick_Brandsteder_likt_slagroom_van_borsten.html)
Dames en heren lezers, dit is het niveau waarop Nederland zich beweegt en God, wat een onsamenhangend stukkie is dit. Maar als ik me eenmaal boos maak, weet ik niet meer van ophouden!
Neem de belastingdienst. Die zijn druk bezig Jan en Alleman te controleren. De ene blauwe enveloppe na de andere valt bij onze kennissen en vrienden op de deurmat, meestal met onaangename inhoud. Jan met de Pet mag weer dokken! De Quote 500 lacht de lul uit de broek (er staan nu eenmaal het meest mannen in die lijst)! Die weten hoe ze er onderuit moeten komen, dankzij advocaten en accountants die zij zich gemakkelijk kunnen veroorloven. Maar de gewone man of vrouw mag de poeplap trekken. En wat doet de regering met dat geld? Banken en bedrijven steunen waar jarenlang ten koste van het personeel de zakken zijn gevuld door zogenaamde topmanagers. Nu gaat het wat minder door die kredietcrisis en gelijk gaan die zelfde toplui zaniken en aankloppen bij Bos, die vervolgens alle lof krijgt. Wat er nog meer mee gedaan wordt, met óns belastinggeld? De JSF (Jammerlijk Schatkist Fiasco), de HSL (Heel Snel Lopen) en de Flipje van de Betuwelijn. Die twee spoorlijnen liggen al meer dan een jaar weg te roesten, want er komt voorlopig nog geen trein aan. Dat werd gisteren in het nieuws wel weer duidelijk. Vandaar dat de Belastingdienst zo druk doende is! Er gaat momenteel meer uit de pot dan erin komt!
Mijn broek hangt inmiddels op mijn enkels en mijn schoenveters zijn ook reeds losgesprongen. Klompen draag ik niet, maar die zouden inmiddels niet slechts gebroken, maar verbrijzeld zijn.

(Van der Sloot,Joran: anagram van Trojan?)

Scheppolutie

Toen ik vanochtend in de auto naar de radio luisterde wist ik even niet wat ik hoorde. Volgens het bericht wordt in 2009 schijnbaar het Darwinjaar gevierd en nu wilde één of andere organisatie begin volgend jaar een brochure versturen naar maar liefst zes miljoen huishoudens in Nederland (volgens mij zijn ze dat allemaal), waarin de mensen gevraagd wordt of ze geloven in de schepping dan wel in de evolutie. Ik heb het even nageGoogled en het is waar. Kijk maar op http://www.creatie.info/ . Op 12 februari 2009 is het precies tweehonderd jaar geleden dat Charles Darwin* - u weet wel, van de evolutietheorie - werd geboren. Ik geloof mijn ogen niet. Ze gaan vier ton uitgeven, omdat ze bang zijn dat mensen ongevraagd worden geconfronteerd met de evolutieleer van Darwin. Krijg ik die folder soms niet ongevraagd? Zit ik hier op te wachten? De evolutie is volgens de site, die het initiatief neemt voor deze brochure, niet bewezen. Ze geven toe dat de schepping dat ook niet is, maar volgens mij is de evolutie toch iets meer voor de hand liggend. Waarom hebben mensen anders een staartbeen? En als wij mensen het product zijn van een intelligente ontwerper, waarom zitten we dan zo krakkemikkig in elkaar? Het is wel degelijk bewezen dat de mens veel simpeler en beter in elkaar had kunnen zitten als er even goed over was nagedacht. Neem alleen al de menstruatiecyclus van de vrouw. Dat kan veel beter en minder pijnlijk. En kom bij mij niet aan met het verhaal dat dat komt door die Verboden Vrucht uit het Paradijs. We weten inmiddels ook dat de aarde niet plat is en evenmin het middelpunt van het heelal, dus moeten we Genesis een beetje anders lezen anno 2008. En nog wat. Onze ogen en oren gaan achteruit, we hebben steeds vaker en meer allergieën, kortom, we mankeren steeds meer. Bijna een bewijs van omgekeerde evolutie! Goed, ik ben geen wetenschapper en ik weet het ook niet, maar ik vind die vier ton slecht besteed. Laat iedereen geloven wat hij wil. Nogmaals, dit soort informatie komt ook ongevraagd bij mij. Net als een heleboel andere onzin die ik te horen of te lezen krijg, zoals al die onnozele ideeën van de Christenunie die de laatste tijd over ons worden uitgestort. Volgens mij zijn de makers van creatie.info in deze hoek te vinden.

* http://nl.wikipedia.org/wiki/Charles_Darwin

Your computer has been infected with a Trojan Horse!

En, die uitzending over Joran gezien? Nou, ik niet. Maar de discussie is wel weer flink opgelaaid, mede dankzij Freek de Jonge. Gisteren ging de stelling in Stand.nl op Radio 1 erover. Ik was trouwens nog vergeten te herinneren aan de idiote reactie van De Vries op Matthijs van Nieuwkerk in "De Wereld draait door". Hij had niet voldoende tijd gehad om over zijn boek te praten en was daarom boos op Matthijs! Ook weer een bewijs van het winstbejag van 'R'. Schaamteloos maakt hij reclame voor zichzelf en voor zijn programma.
Goed, genoeg over de IJskoning. Vandaag kwam in Stand.nl de Christenunie weer aan bod. Heb ik het ook al eens over gehad in het artikel "Boos!" van 30 september jl. Rouvoet wil dat er wat gedaan wordt aan de in zijn refo-oogjes te losse seksuele moraal van de 'Jeugd van tegenwoordig'. Dat hij nou is opgegroeid in de zwartste Zwartekousentraditie die denkbaar is wil nog niet zeggen dat we terug moeten naar de jaren vijftig. Dit is namelijk al de zoveelste kritiek op de huidige 'zedeloze' maatschappij. Zo heeft de Christenunie al bezwaar gemaakt tegen het feit dat er te laat getrouwd wordt, dat er te laat kindertjes komen en nu weer dat de jeugd te vroeg met seks begint er het niet zo nauw neemt met trouw. Het liefst hebben 'ze' elke week een ander vriendje of vriendinnetje. Maar beste Rou(w)voetje, nou spreek je jezelf toch weer behoorlijk tegen. Als kinderen niet vroeg met seks beginnen, hoe wil je dan dat ze vroeg trouwen en kindertjes krijgen? Oefening baart immers kunst? Toegegeven, dat ze vaak wat aanrommelen en desondanks niet zo gauw trouwen, tsja, ach, wat zal ik ervan zeggen? WAT KAN MIJ DAT NOU SCHELEN!!! Net als homo's op belangrijke functies, al of niet binnen de Christenunie. Nou en? Heb je er last van? Zolang ze niet aan me zitten mogen ze van mij alle functies bekleden die ook voor hetero's beschikbaar zijn, de liefde bedrijven, trouwen en ga zo maar door. Bemoei je er toch niet mee! Nogmaals, en ik val in herhaling, ga het land regeren. We zitten met een financiële crisis en jij en de jouwen maken je druk over de moraal. Begrijp me goed, ik keur zeker niet alles goed. Ik vind bijvoorbeeld dat het veel jonge mensen ontbreekt aan discipline en respect voor het gezag. En dat comazuipen en gehang vind ik ook maar niks. Maar, gelukkig zijn niet alle jonge mensen zo. Helaas komen alleen de slechte dingen in het nieuws. Een uitzondering was het bericht over die jongen die een oudere man op straat van de dood redde door met behulp van 112 reanimatie toe te passen! Lintje voor die jongen! Maar, om even terug te komen op de CU en Rouvoet, hou op met dat moralistische gezever. Accepteer dat Nederland ontkerkt en dat jullie steeds meer gereduceerd worden tot een onbetekenende minderheid. Het is niet voor niets dat zowel het CDA als de CU zijn ontstaan uit fusies. Hadden ze niet samengegaan, dan waren de oorspronkelijke vijf partijen die ermee gemoeid waren vervallen tot marginale splinterpartijtjes.
Voordat ik de hele christelijke gemeenschap over mij heen krijg. Ik ken er ook genoeg die zich 'Christen' noemen, maar er toch veel vrijere en modernere meningen op nahouden. Was Jezus Christus zelf trouwens ook zo'n moraalridder? Dat blijkt dan niet uit de boeken en de films die over zijn leven geschreven en gemaakt zijn. Het is niet voor niets dat een musical én film als "Jesus Christ Superstar" zo'n wereldwijd succes waren en nog zijn. Zo kun je Jezus ook bezien en ik vind het allerminst blasfemisch, al zal Andere André daar misschien anders over denken. Vóórdat het huidige kabinet gerealiseerd was, was de Christenunie de knuffelbeer van de linkse partijen. Wat waren ze toch progressief, André en de zijnen. Nu ze echter in het pluche hebben plaatsgenomen komt de ware aard naar boven. Het Paard van Troje is binnen de poorten! Zet alle virusscanners aan en verlos ons van de boze!

Mr. Freeze

Afgelopen vrijdag ook Freek de Jonge en Peter R. de Vries gezien? Geweldig! Freek zegt tenminste wat hij ervan denkt. Die Peter R. mag dan de Puttense moordverdachten vrij gekregen hebben, hij moet niet denken dat hij God is. Kijkcijfers zijn alles voor De Vries. Wat stelde die met veel bombarie aangekondigde Joran-uitzending nou eigenlijk helemaal voor? Veel wel of niet gespeelde ontboezemingen en vooral veel reclame-onderbrekingen. Peter R. zit niet voor niets bij de commerciëlen. En wat kan hij slecht tegen kritiek! Na zijn ruzie met Freek kon er een applausje voor het gevoelige lied van De Jonge niet meer af. Erg flauw. Mediageile De Vries zat vroeger bij de TROS. Een omroep met even weinig inhoud als het hoofd van Peter R. (vooral die R. doet het 'm! Lekker mysterieus.)
Goed, Freek mag zijn hoogtijdagen als cabaretier achter de rug hebben en volgens zijn woorden in P&W wat milder geworden zijn, het was toch weer een fijn staaltje ongezouten kritiek en nogmaals, wat is die De Vries onsportief. Zijn enige verdediging was een aanval, namelijk toen Freek Sam Klepper noemde, terwijl het om iemand anders ging. De Jonge heeft groot gelijk. Ga met je bevindingen naar justitie en maak er geen mediashow van. Het toppunt is wel dat De Vries met de Joran-show een prijs heeft gewonnen en in elke talkshow in Nederland en de VS heeft gezeten. En nu komt er ook nog een vervolg: het trucje wordt nogmaals opgevoerd! Ditmaal is stoute Joran een vrouwenhandelaar. Diens commentaar is vergelijkbaar met dat van de eerste keer. Hij heeft het allemaal niet zo bedoeld. Hij zei maar wat om stoer te doen. Was te verwachten. Maar Petertje Rtje de Vriesje heeft weer een show en kan zijn zakken weer vullen. En hoezeer ik de heren Pauw en Witteman ook bewonder, ook zij trappen er iedere keer weer in en nodigen Mr. Freeze telkens weer uit als hij vanuit zijn ijsgrot met een volgende 'onthulling' dreigt te komen. Allemaal kijken hoor als Joran weer op zijn bekje gaat!

Nederland 2.0

Beste mensen. Ik heb weer eens weinig tijd gehad om mijn weblog bij te houden. Er waren andere zaken die prioriteit hadden. Wel heb ik onlangs op internet bij toeval iets gevonden wat ik niet wist en wat u wellicht ook wel leuk zult vinden. In de buurt van de Japanse stad Nagasaki (u weet wel, van die tweede atoombom in 1945) is een stukje Nederland nagebouwd. Niet op schaal, zoals Madurodam, nee, op ware grootte! Zelfs de bakstenen zijn uit Nederland geïmporteerd. Het themapark heet Huis ten Bosch en bevat behalve van het bewuste paleis levensgrote replica’s van het stadhuis van Gouda, de domtoren van Utrecht, de waterpoort van Sneek, de Oostpoort van Delft en nog veel meer.
Kijk maar eens op http://nl.wikipedia.org/wiki/Huis_ten_Bosch_(Japan) http://www.ne.jp/asahi/yume/dreams/main/English_nagasaki_haus_tenbosch.htm
en
http://krant.telegraaf.nl/krant/enverder/venster/reizen/reis.Japan/reis.970322nagasaki.html
Een vreemd gezicht, die oerhollandse gebouwen tegen een achtergrond van bergen.
Wist u trouwens dat van veel beroemde gebouwen replica’s bestaan? Wat dacht u van de basiliek in Oudenbosch, waarvan de koepel een verkleinde kopie is van de koepel van de Sint Pieter in Vaticaanstad. Of neem de Eiffeltoren. Daarvan staat een verkleinde versie in Las Vegas (http://www.ilovelasvegas.nl/hotels/paris/paris.htm) en een soort nabootsing in Tokio, de zogenaamde Tokyo Tower (http://en.wikipedia.org/wiki/Tokyo_tower ; http://ja-pa-n.blogspot.com/2007/12/drukke-week.html ; http://www.yunphoto.net/hl/photobase/yp1935.html) . In China hebben ze zelfs een klein Parijs inclusief Eiffeltoren (http://www.modeblog.nl/klein-parijs-in-china/0904/ ) . Een beetje zoals het stukje namaaknederland in Japan.
Enfin, bekijk de sites en verbaas u!

SEKS

Vorige week schreef ik nog dat ze zich in Den Haag druk moesten maken om werkelijk belangrijke zaken. Nou, ze mogen zich nu druk maken. De financiële crisis grijpt om zich heen en beheerst het nieuws. Frappant dat je dus gelijk niets meer hoort over Rita Verdonk of het zogenaamde revolutionaire verleden van sommige politici. Ook had ik het over de wat minder bedeelde medemens. Misschien zijn zij nu degenen die zich het minst druk maken over alles. Juist de rijken liggen wakker van hun belegde vermogen. Hoewel, ook Jan met de Pet die een internetspaarrekening met een leuke rente heeft lopen bij die IJslandse bank bijvoorbeeld is niet blij. Hoe dan ook, in de auto waarin ik de hele dag Radio 1 heb opstaan gaat het over niets anders meer.
Daarom snij ik maar eens een totaal ander onderwerp aan. Wat dacht u van het apparaat waar u nu achter zit (eigenlijk zit u er voor, anders zag u enkel snoertjes of de achterkant van de klep van uw laptop, maar bij de computer heet het dat u ‘erachter’ zit; bij de TV zit men ‘ervoor’). Wat valt er eigenlijk nog over te zeggen? Voor de één is het een vloek, omdat hij of zij er al de hele dag op het werk ‘achter’ heeft gezeten, voor de ander een zegen, omdat hij of zij zonder dat ding geen of nauwelijks contact met de buitenwereld zou hebben. Denk aan in- of minder valide mensen die weinig de deur uit kunnen of durven. Ik zit er beetje tussen in. Soms vervloek ik het apparaat omdat ik er op gezette tijden noodgedwongen veel te lang achter zit, maar meestal vind ik het die fantastische uitvinding waarmee ik mijn bankzaken kan doen, mailen, van alles opzoeken op het internet, foto’s bewerken, muziek en films downloaden, cd’s en dvd’s branden en dit weblog onderhouden. Kortom, een veelzijdiger apparaat bestaat er niet. Mijn eerste schreden op het computerpad zette ik in 1984. Ik was vierentwintig en ik kocht de toen zeer populaire Commodore 64 (http://nl.wikipedia.org/wiki/Commodore_64) die je gewoon op je TV kon aansluiten. Dat getal stond voor het kolossale RAM-geheugen van maar liefst 64 KILObytes (Hebben die bestaan? Ja!), waarvan er alleen al 26 werden verbruikt door het besturingssysteem(pje) zodat je het met slechts 38 Kilobytes moest doen. Een programma laadde je vanaf een speciaal soort cassetterecorder die je erop aansloot. En lang dat het duurde, dat laden! En dat voor die paar Kilobytes! Later kocht ik er een losse 5 ¼ inch floppy drive (http://nl.wikipedia.org/wiki/Floppy) bij. Harddisk? Niks ervan. Monitor? Niet nodig. Leuk? Dat wel, want je wist niet beter en tweedimensionale spelletjes zoals PacMan en Donkey Kong waren revolutionair in die tijd. In het spel Zaxxon (http://en.wikipedia.org/wiki/Zaxxon) werd zelfs de illusie van een derde dimensie gewekt! Windows zat er niet op, Commodore hanteerde een eigen, zeer eenvoudig besturingssysteem zonder vensters. Het werkte met tekstcommando’s en je kon ook programmeren in de taal BASIC (http://nl.wikipedia.org/wiki/BASIC).
De eerste PC (http://nl.wikipedia.org/wiki/IBM_PC), de voorvader van de huidige, was trouwens al in 1981 door IBM (http://nl.wikipedia.org/wiki/IBM) op de markt gebracht. Nog geen Windows, maar al wel een besturingssysteem van Microsoft, namelijk MS-DOS (Microsoft Disk Operating System (http://nl.wikipedia.org/wiki/MS-DOS)). Dit gedeeltelijk door Bill Gates en de zijnen gejatte en licht gemodificeerde besturingssysteem betekende de opmars van de man en heeft uiteindelijk geleid tot zijn status als (bijna) rijkste man op aarde (sinds 2007 staat hij, mede door zijn liefdadigheidsuitgaven, op de derde plaats na Warren Buffett en Carlos Slim). Die oerPC was echter ook oersaai. Alleen maar lettertjes en cijfertjes op een monochroom, dat wil zeggen eenkleurig beeldscherm. In dit geval waren de tekens groen op een zwarte achtergrond. Voor administratieve doeleinden was het apparaat ongetwijfeld een uitkomst, maar voor de thuisgebruiker was er niet veel aan. Dan was die Commodore met zijn spelletjes en programmeermogelijkheden toch een stuk leuker.
Maar, net als voor die politici die in de jaren tachtig dingen hebben gedaan waar ze nu op worden afgerekend geldt voor mij dat niets veranderlijker is dan de mens. Heden ten dage heb ik niets meer op met spelcomputers. Ik heb slechts die inmiddels niet meer zo saaie PC, het achterachterachterachterachterkleinkind van de oerPC uit ’81, waar ik heel af en toe een spelletje op speel, het liefst een racesimulatie als Need for Speed. Voor de rest ben ik helemaal geen ‘gamer’. Ik ga toch het liefst om met saaie letters en cijfers, maar dankzij Bill Gates en consorten (mijn broer zweert bij Apple (http://nl.wikipedia.org/wiki/Apple_Computer) maar dat is weer een heel ander verhaal) en het internet is het een stuk leuker geworden allemaal.
Oh ja, wat vindt u van seks (http://nl.wikipedia.org/wiki/Seksualiteit) op de computer? Ik vind het helemaal niks. Ik val er steeds vanaf (is een oude mop, maar ik moet de titel van dit stuk toch even rechtvaardigen, anders voelt u zich misschien bedrogen).

Boos!

Soms is het wel eens moeilijk iets te kiezen om over te schrijven. Er gebeurt heel veel en er zijn onderwerpen genoeg, maar overdaad schaadt in dit geval. Vroeger op school had ik er al moeite mee. Als de tekenleraar zei “Teken maar wat. Jullie mogen zelf een onderwerp kiezen.”, dan had ik geen idee wat ik moest tekenen. Liever had ik gezien dat hij had gezegd “Teken een kasteel.” of “Teken de Zwitserse Alpen." Dan had ik tenminste een doel gehad. Niet dat ik niet creatief was of ben. Het lukt mij toch vrij aardig om dit weblog vol te krijgen, maar soms is het wel eens prettig als iemand je zegt wat je moet doen.
Nu ook, er zijn zoveel zaken die de moeite waard zijn. De afgang van Rita Verdonk, de bankencrisis, de boeken die ik onlangs gelezen heb, het gezeur over het wel of niet aannemen van homoseksuele leerkrachten op reformatorische scholen, noem maar op. Neem nou dat laatste. Ik vind het inderdaad gezeur. Laatst zei een voorstander van weigering op de radio dat je ook geen moslim op een christelijke school kunt aannemen. Maar dat is geen vergelijking. Die moslim gelooft in de Islam en die lijkt mij inderdaad niet zo geschikt om christelijk onderwijs te geven. Maar een homoseksueel kan christen zijn en dus prima christelijk onderwijs geven. Maar ach, misschien moeten we het hele concept “christelijk onderwijs” maar afschaffen. De tijd van de verzuiling ligt grotendeels achter ons. Gewoon algemeen onderwijs met de mogelijkheid om geloofsleer als keuzevak te nemen. Ik ben geen voorstander van opdringen.
Ik vind sowieso dat er veel gezeurd wordt in Den Haag, met name door de Christenunie, om even bij de christenen te blijven. Gaat het niet over homoseksuele leraren op reformatorische scholen, dan gaat het wel over embryoselectie of Sloggyposters. Ik wordt er niet goed van! Maak je liever druk over de zorgelijke koopkrachtontwikkelingen in Nederland voor de mensen met de lagere inkomens. Een schande in het land van de Quote 500! Verplicht al die nichten in amusementsland en hoge heren in een of andere Raad van Bestuur tien procent van hun meer dan riante inkomens in te leveren. Dan zou er een leuk potje ontstaan om de minderbedeelden blij mee te maken. Al dat gezeik over “Succes maak je zelf.” Natuurlijk zijn zelfvertrouwen en daadkracht instrumenten om rijk te worden, maar als je die eigenschappen niet bezit, of als er dingen gebeuren waar je geen invloed op hebt of als je nèt dat beetje geluk ontbeert, dan kan het leven anders, dus minder succesvol verlopen. Trouwens, niet iedereen kan miljonair zijn, want daarvoor is er niet genoeg geld. En … arbeiders moeten er ook zijn, anders verdiend de Raad van Bestuur ook niets en hoe krijg je al die minder riante huizen in Nederland dan vol? Maar mag de simpele harde werker niet íets meer profiteren van de welvaart in ons land? Er is in feite geld genoeg, maar het mag wel een beetje beter verdeeld worden. Nivelleren gaat te ver, er zijn nu eenmaal bazen en knechten, maar de inkomensverschillen beginnen Amerikaanse proporties aan te nemen en de koopkracht van veel mensen aan de onderkant wordt zorgwekkend sinds het Eurobedrog. Maar goed, maak je daar druk over in de Kamer in plaats van de mensen op allerlei vlakken te blijven betuttelen. Ga het land regeren!
Voordat ik de Christenunieaanhanger tegen mij in het harnas jaag, vlak de andere partijen ook niet uit. Die vragen collega-politici honderduit over hun verleden. Het lijkt verdorie wel de communistenjacht onder McCarthy in het Amerika van de jaren vijftig! Het gaat de laatste tijd namelijk erg vaak over de vraag “Wat deed jij in de jaren tachtig?” Alsof dat belangrijk is. Kan een politicus in (ruim) twintig jaar tijd niet van mening veranderen? Wat Duivendak gedaan heeft, namelijk het op onrechtmatige wijze verkrijgen van informatie, moet je hem dat na al die jaren nog steeds aanrekenen? Als hij maar een goed politicus is.
En Rita Verdonk? Ik ben absoluut geen Ritafan, maar wat maakt het nou uit dat ze ooit lid is geweest van de PSP en de PPR (voorlopers van Groen Links)? Wat ik wel slecht vind is dat ze er over gelogen heeft. Ze wist het zogenaamd niet meer. Waar heb ik dat meer gehoord? Oh ja, ik weet het weer, bij de Nürenberg-processen tegen de nazi’s na de Tweede Wereldoorlog. “Wir haben es nicht gewusst.” Niet dat ik er bij was overigens, maar iedereen kent het wel uit de geschiedenisboekjes. Heeft Rita een selectief geheugen of liegt ze gewoon keihard? Het laatste! Rita, ik hoop dat je heel, heel ver zakt in de peilingen, totdat je 0,001 zetel overhoudt! Niet omdat je van links naar rechts bent gegaan, nogmaals, een mens kan in de loop der jaren van inzicht veranderen, maar omdat je de laatste tijd de hele boel bij elkaar liegt. En dat pikken de mensen niet. Je bent niets links, je bent niet rechts, maar je bent evenmin recht doorzee, om je eigen woorden tegen je te gebruiken. Maar ook Rita krijgt veel te veel aandacht, net als Geert Wilders trouwens, dus zeg ik wederom “Ga het land regeren in plaats van je druk te maken over dit soort onbenullige zaken!” (Er staan wel erg veel uitroeptekens in dit verhaal!)
Oh ja, ik heb onlangs het Verzameld Werk van Elsschot nog eens een keer gelezen. Is maar één boek van achthonderd pagina’s. Een klein oeuvre, maar leuk! Als je eenmaal gewend bent aan zijn Vlaams-Nederlands leest het heel plezierig. Een aanrader. Kunt u het Verzameld Werk niet vinden in de bibliotheek, dan kunt u vast wel de losse werken van deze schrijver bemachtigen. Meer weten over Elsschot? Kijk op http://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Elsschot of http://www.dijkerman.tmfweb.nl/elsschot/ of http://www.dbnl.nl/auteurs/auteur.php?id=elss001 of http://www.collegenet.nl/content/digilessen/literatuurgeschiedenis/interbellum/012.htm of http://62.216.16.114/elsschot/elsschot.html
Genoeg te vinden over deze man. Veel plezier.

Clark (2)

In mijn bericht van gisteren heb ik niet alleen een erg geromantiseerd beeld geschetst van mijn moeders ontmoeting met Clark Gable, maar er stonden ook feitelijke onwaarheden in. Bovendien heb ik mogelijk de indruk gewekt dat die gebeurtenis haar zo weinig interesseerde, dat ze niet eens meer precies weet hoe het is gegaan. Nou, het blijkt dat ze dat nog wel degelijk weet. En ze vond het hele gebeuren best leuk. Het zit min of meer zo:
Mijn moeder was niet de verkoopster, maar werkte boven op kantoor. Eén van haar taken was het beantwoorden van de telefoon. Op die bewuste dag werd er gebeld over een op handen zijnd bezoek van Gable. De acteur had aangegeven dat hij persé dat Delfts blauw eens van nabij wilde bekijken. Het was echter nogal druk op de Delftse Markt, mede vanwege de opgestelde filmset die veel belangstelling trok, en men wilde dat de acteur een onbelemmerde toegang tot de winkel had, zonder dat allerlei mensen die daar binnen of buiten aanwezig waren hem zouden herkennen en mogelijk aanspreken. Of mijn moeder het bericht even wilde doorgeven. Het aangekondigde bezoek maakte op haar in eerste instantie niet zo’n geweldige indruk. Ze had wel eens van Gable gehoord, maar zij was een jonge vrouw van slechts negentien en had een wat oudere man in gedachten (zij wist het toen niet precies, maar achteraf hebben we berekend dat Gable in 1953 tweeënvijftig was; hij was van 1901). Maar goed, zij waarschuwde de eigenares, die gelijk in alle staten was en de weg ging vrijmaken in haar winkel en in de nabije omgeving. Niet al teveel later hoorde mijn moeder beneden opgewonden geroezemoes van het winkelpersoneel en kwam kijken. Gable, die inmiddels was gearriveerd, zag haar de trap afkomen en wilde juist met dát leuke blondje op de foto. Zij was toen zéker niet onaardig om te zien en dat vond de steracteur klaarblijkelijk ook. En ook al herkende ze de man slechts vaag, zijn gestalte en uitstraling maakten op dat moment toch wel indruk op haar. Niks oude man.
Maar, zoals ik gisteren al geschreven had, ik wilde er een aardig verhaaltje van maken. Dichterlijke vrijheid zullen we maar zeggen. Later, toen mijn moeder van iedereen in haar omgeving te horen kreeg dat men lichtelijk jaloers op haar was, drong de ware betekenis van de ontmoeting tot haar door. Enfin, het doet allemaal niets af aan het feit dat het een leuke herinnering blijft waar de foto het bewijs van is. En ma staat er wat verlegen lachend op. Ik heb inmiddels van haar begrepen dat dit alles op 25 september 1953 plaatsvond. Jawel, dat is morgen dus exact vijfenvijftig jaar geleden!

Clark

Hallo lezers. Dit keer ben ik wel érg lang weggeweest voor mijn doen, maar ik heb de afgelopen week last gehad van een oogontsteking, waardoor het lastig werken was met een computerscherm, laat staan dat ik veel heb kunnen lezen. Maar ik ben weer hersteld. Af en toe wat druppels in mijn oog en ik ben weer het mannetje.
Waar ik het over ga hebben? Wat dacht u van het volgende.
Stelt u zich eens voor. Het is 1953. Wij bevinden ons in een pand gelegen aan de Markt in het centrum van het pittoreske Delft. Dat pand is dé Delfts Blauwwinkel van de stad en mijn moeder werkt daar als verkoopster. De winkeldeur gaat open, zoals zo vaak op een normale doordeweekse dag. Een grote, brede man in pak met een dun zwart snorretje komt de winkel binnen, gevolgd door een man die naar zijn uitrusting te oordelen van beroep fotograaf is. De grote man blijkt na zijn begroeting een Amerikaan te zijn. Tot zover niets bijzonders. Elke dag lopen er buitenlandse toeristen of zakenmannen de winkel binnen om het beroemde blauwbeschilderde Delftse aardewerk te bekijken en/of te kopen en ook fotografen zijn regelmatig te gast om de collectie porselein op de gevoelige plaat vast te leggen voor een of andere brochure of VVV-folder. De grote man vraagt aan mijn moeder echter of hij met haar op de foto mag. Hij wil graag een foto van zichzelf in zo’n echte Delfts Blauwwinkel, inclusief verkoopster. Voor het thuisfront zeker, denkt mijn ma. Maar moet daar nou persé zo’n beroepsfotograaf aan te pas komen? De man heeft vast geld! Hij oogt als een bemiddeld man. Mijn moeder en de eigenares van de winkel, die er inmiddels ook bij is gekomen, vinden het allemaal best. De eigenares bekijkt snorremans, die na haar goedkeuring een kostbaar bord in de hand heeft genomen, wel met de nodige belangstelling. Ze weet bijna zeker dat ze hem ergens van kent. De foto wordt gemaakt en dan schiet het haar plotsklaps te binnen: die grote, brede en besnorde man is de wereldberoemde filmacteur Clark Gable! Mijn moeder is daarentegen totaal niet onder de indruk. Sterker nog, ze heeft nog nooit van de goede man gehoord. Dat lijkt onvoorstelbaar, maar u moet weten, zij is op dat moment pas negentien jaar oud en nog een beetje bleu. Maar wat wil je. Begin jaren vijftig, de jaren van de opbouw na de Tweede Wereldoorlog, ging je nog niet zo vaak naar de bioscoop, had bijna niemand TV en was internet nog lang niet in beeld. Dus hoe had zij die man moeten herkennen? Gable was touwens niet zomaar in Delft. Hij was daar, naar later bleek, vanwege opnamen voor de film ‘Betrayed’. Een film over het Nederlandse verzet, die in die dagen grotendeels op locatie in Delft en andere delen van Nederland gedraaid werd. Gable speelde daarin zelf ook een Nederlands verzetsstrijder. Kijkt u maar eens op http://en.wikipedia.org/wiki/Betrayed_(1954_film) of http://www.answers.com/topic/betrayed-1954-film
Het hier vertelde verhaal is door mij enigszins geromantiseerd en klopt misschien niet geheel met de werkelijkheid, maar dat Clark Gable in die bewuste winkel met zijn arm om mijn moeder heeft gestaan, dat is een feit. De foto uit mijn verhaal bestaat wel degelijk. Hier is het bewijs: http://members.chello.nl/s.sluijs1/hunks/clarkgable/cginholland.html (het Engelstalige bijschrift is van de hand van mijn broer Martin). De lezer die mijn moeder niet kent moet maar aannemen dat het ook werkelijk mijn moeder is, maar familieleden, vrienden en kennissen weten het. Hoe alles toen precies is gegaan weet mijn moeder zelf niet meer, het is ook al zolang geleden. Gable stond gewoon ineens in de winkel en voor ze het wist werd ze met die man gekiekt, niet wetende welke historische gebeurtenis op dat moment plaatvond. Pas toen zij ouder was en beter bekend met het verschijnsel film besefte ze ten volle welk voorrecht zij had gehad om met hem te worden gefotografeerd en omarmd te staan! De foto heeft al jaren een vast plekje bij haar in huis en roept bij iedere bezoeker die de foto voor het eerst ziet onmiddellijk vragen op, die zij dan ook graag en vol trots beantwoordt.
Clark Gable (http://nl.wikipedia.org/wiki/Clark_Gable) is zelfs nu, ruim zevenenveertig jaar na zijn dood, nog steeds een grootheid. Zijn bekendste film is uiteraard 'Gone with te wind' ('Gejaagd door de wind'), maar hij heeft ook in talloze andere films gespeeld, ruim zeventig in totaal. Vooral veel avonturen- en oorlogsfilms en romantische films waarin hij de knappe held was. Zijn zwanenzang was de film ‘The Misfits’ van regisseur John Huston. Een film die opvallend afweek van het soort films dat hij tot dan toe gemaakt had. Gable overleed niet lang na de opnamen, te weten op 16 november 1960 (mijn geboortejaar overigens), aan een hartaanval. De film kwam postuum uit op 1 februari 1961, precies de dag waarop hij zestig jaar zou zijn geworden. Saillant detail is trouwens dat deze film ook voor zijn tegenspeelster, de niet minder legendarische Marilyn Monroe, haar laatste film was. Zij overleed op 5 augustus 1962 onder verdachte omstandigheden. Haar dood is nooit volledig opgehelderd.
Hoe dan ook, mijn moeder, die overigens nog in goede gezondheid verkeert, kan bogen op een unieke ervaring, al heeft zij het later altijd een beetje betreurd dat zij toen, op die gedenkwaardige dag in 1953, niet volledig besefte met welke legende zij op de foto gezet werd. Een handtekening heeft ze dus niet gevraagd. Maar ach, de foto is er gelukkig en dankzij het internet kan de hele wereld er notie van nemen.

In memoriam: Sientje en Willem

Het gebeurt niet gauw, dat op één dag twee dierbare mensen komen te overlijden. En toch is mij dat afgelopen zaterdag overkomen. Op die dag overleed ’s middags als eerste mijn oudtante Sientje, in de leeftijd van 85 jaar. Omdat we twee Clazina’s in de familie hadden noemden we de één Sien en de ander Sientje. Sien is bijna twee jaar geleden al van ons heengegaan. Nu was het de beurt aan Sientje. Tuurlijk, mooie leeftijd zegt men dan, 85. Is ook zo, maar toch is het iemand geweest die ik heel mijn leven heb gekend. De laatste jaren zagen we elkaar wat minder. Je woont niet meer bij elkaar in de stad, al was haar stad niet zo ver bij de mijne vandaan, maar je ziet elkaar alleen nog bij trouwerijen, uitvaarten en af en toe op een verjaardag. Vooral dat laatste werd de laatste jaren wat minder, want ze ging sukkelen, zoals dat dan heet. Waar ik desondanks blij om ben is het volgende. Op 1 juni 2004 ben ik voor de tweede maal in het huwelijk getreden en ben ik ’s avonds met mijn kersverse vrouw in vol ornaat naar haar toegegaan. Zij was toen nog redelijk aanspreekbaar, maar al niet meer in staat op onze bruiloft aanwezig te zijn. Dat had ze wel gewild. Ze was dan ook blij verheugd ons te zien en ik moest er vandaag, op de dag dat we definitief afscheid van haar hebben genomen, weer extra hard aan denken. Een mooie herinnering. En zo zag ik haar vandaag ook voor me, terwijl die kist daar stond in de aula. Ik heb haar in haar laatste dagen, waarin ze in hoog tempo achteruit holde, niet meer gezien. En misschien is het wel goed zo. Laat ik me haar maar blijven herinneren zoals ik haar toen, op mijn trouwdag heb gezien. Een blij mens met een sterk karakter.
En dan is daar nog die goeie ouwe Willem. De vroegere voetbaltrainer van mijn zwager, de broer van mijn tweede vrouw. De goede man was maar alleen, had geen vrouw en kinderen en weinig familie en hij bleef hangen. Mijn zwager werd ouder, trouwde, kreeg kinderen en Willem bleef. Hij werd zoals ze dat in mijn schoonfamilie noemden geadopteerd. Ik ken hem net zolang als ik mijn huidige vrouw ken en dat is ruim zes jaar. Bij elke verjaardag van mijn zwager, zijn vrouw of een van hun kinderen zag ik Willem. Toen nog 76, op het laatst 82, bijna 83. Een vriendelijke oude baas, die altijd vol zat van zijn muziek, de klassieke muziek wel te verstaan. Beethoven was zijn favoriete componist en Anne-Sophie Mutter zijn lievelingsvioliste. Lieveling misschien wel een beetje te letterlijk genomen. Als hij over haar sprak dan zag je lichtjes in zijn ogen. Maar, toch werd Willem in die zes jaar dat ik hem heb meegemaakt ook zes jaar ouder. Heel langzaam zag je hem achteruitgaan. Hij liep steeds moeilijker, ademde steeds zwaarder en sukkelde steeds vaker in slaap, vooral wanneer hij op zo’n verjaardag even niet met iemand in gesprek was. We pestten hem er wel eens mee, want met Willem hadden we altijd lol. Dan zeiden we “Willem, als je nog één keer in slaap valt trakteer je op een Chinees”. En nu is hij dan, net als Sientje, op diezelfde zaterdagmiddag 6 september voorgoed in slaap gevallen. Ook hij is vandaag uitgeleide gedaan.
Willem, fijn je gekend te hebben al was het niet zolang. Jij, die in je huiskamer graag stond te dirigeren voor een denkbeeldig orkest terwijl de muziek uit de boxen knalde, laat ze maar eens wat horen en zien daarboven!

Wie schrijft die blijft, wie musiceert triomfeert

Wanneer u mijn profiel bekijkt, dan kunt u mijn voorkeuren lezen met betrekking tot literatuur en muziek. Over literatuur heb ik het al regelmatig gehad, dus laat ik het eens over muziek hebben. Ik had u al verteld over die platencollectie van mij (in het artikel “Verveling is een vies woord”), die ik met bloed, zweet en tranen had samengesteld. Het begon al in 1968. Voor mijn achtste verjaardag kreeg ik van mijn ouders een pick-up. Later, in het HiFi-tijdperk ging men spreken van ‘platenspeler’. Maar ik kreeg een pick-up. Een klein platenspelertje waarvan de draaitafel de grootte had van een 45-toerensingeltje, met een deksel, die je er uiteraard eerst af moest halen en die met een snoertje verbonden was met de pick-up, omdat de luidspreker erin verborgen zat. Die zette je dan rechtop. Ja, één luidspreker, want we hebben het hier over mono. Stereo stond nog in de kinderschoenen. Je kón er een LP op afspelen, er zat een knopje op om te schakelen tussen 33 en 45 toeren per minuut, maar dan stak deze behoorlijk buiten de rand van de draaitafel. LP’s zag je echter nog nauwelijks, ik kende eigenlijk alleen maar singles. Mijn allereerste single was als ik mij goed herinner “World” van The Bee Gees, al kan het ook “Good Vibrations” van The Beach Boys zijn geweest, die ik van mijn oma kreeg. Later kwamen er nog meer Bee Gees bij en plaatjes van The Beatles, The Hollies, The Small Faces, The Move, The Rolling Stones, The Kinks, The Monkees, enfin, vaak Engelse bandjes (op de The Beach Boys en The Monkees na), bijna altijd voorzien van het lidwoord “The”, hetgeen tegenwoordig een uitzondering is. Heel af en toe een Nederlandse band als The Motions en The Tea Set (ook al The). Regelmatig liep ik met mijn zakgeld langs de Delftse grachten naar de platenwinkel. De spanning en sensatie die het kopen en het thuis draaien van het plaatje teweeg brachten is voor de huidige mp3-generatie oninvoelbaar. Dat gevoel is voorgoed verdwenen dankzij de vooruitgang.
In 1974 kreeg ik mijn eerste (en naar later bleek ook laatste, want tot aan mijn eerste CD-speler in 1989 heb ik nooit een andere gekocht of gekregen, want het apparaat was nagenoeg onverslijtbaar) HiFi-platenspeler met magnetodynamisch element. Die had een grotere draaitafel, beter geschikt voor LP’s, en was natuurlijk stereofonisch. In combinatie met een goede versterker en dito koptelefoon leverde dat een voor de jaren zeventig fantastische geluidskwaliteit op. Zeker na dat kleine pick-upje was het een enorme sprong voorwaarts. Eén van mijn eerste LP’s was Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles. Een plaat die toen pas zeven jaar uit was en die nu bekend staat als wellicht de grootste klassieker uit de geschiedenis van de popmuziek. Later, in 1977, kreeg ik dankzij aanbevelingen van klasgenoten van mijn school interesse voor de progressieve rock van begin jaren zeventig. In die vroege zeventiger jaren zelf was ik er waarschijnlijk nog te jong voor, tussen de tien en de veertien jaar. Voor die muziek, de progrock, moest je toch wat ouder zijn. Pas na meerdere malen luisteren ging ik met name de “oude” Genesis, dat wil zeggen met Peter Gabriel als leadzanger, waarderen. Vlak daarna kwam King Crimson rond gitarist Robert Fripp. Een mengeling van rock en jazz resulterend in een muziek die ongehoord was. Niet iedereen zal er mee weglopen, je moet er van houden. David Bowie is een twijfelgeval. Hij wordt gerekend tot de popmuziek. Hij was dan ook uiterst populair in de periode 1972 (Ziggy Stardust) tot 1983 (Let’s Dance). Elke plaat totaal verschillend en toch goed. Mijn eerste Bowie-plaat was “Heroes” uit 1977, het jaar dat ik oor kreeg voor de progressievere kant van de muziek, waartoe ik Bowie dan ook maar even reken, al waren de hoogtijdagen toen inmiddels voorbij. Maar Bowie ging eigenlijk zijn eigen gang, was niet in te delen. Want al was hij mateloos populair, een plaat als “Heroes” kon je met de beste wil van de wereld geen gewone popplaat noemen. Daar was de muziek veel te afwijkend voor. Wat wil je ook als de zojuist genoemde gitarist Robert Fripp een groot aandeel in de muziek had. De gitaar die de hele tijd door het titelnummer jankt was van zijn hand bespeeld. Maar Bowie kwam er mee weg. Was hij op het moment dat “Heroes” uitkwam niet zo beroemd geweest, dan was die plaat ongetwijfeld nooit zo’n succes geworden, wat achteraf onterecht zou zijn geweest, want hij mag wat mij betreft met Sgt. Pepper’s op een gedeelde eerste plaats staan. Welbeschouwd is de progrock nooit weggeweest. Bands als Marillion, Klaatu, Anekdoten en Gordian Knot pikken of pikten hun graantjes mee, maar doen of deden dat zeker niet onverdienstelijk. En King Crimson bleef, in telkens gewijzigde samenstelling overigens (Fripp was de enige constante factor) terugkomen. In 2003 hebben ze nog een CD uitgebracht. En zelfs naar huidige maarstaven blijft het vooruitstrevend te noemen. Muziek die met niets te vergelijken is.
Tot op heden ben ik mijn liefde voor de progrock niet kwijtgeraakt. Ik mag er nog graag naar luisteren. En wat de muziek van deze tijd betreft gaat mijn voorkeur uit naar muzikanten die hun eigen gang gaan en melodieuze, vaak door The Beatles geïnspireerde muziek maken. Denk aan Keane, Coldplay, R.E.M. en Radio Head. De laatste twee bands bestaan al weer wat langer.
Waar ik niet van houd is jazz (wel in combinatie met rock), blues, en de Nederlandse smartlap. Voor mijn geen André Hazes, Frans Bauer en Jan Smit. Houdt u er wel van, dan is dat uw goed recht. Maar mijn smaak is het niet. De Nederlandstalige popmuziek droeg ik vooral in de jaren tachtig een warm hart toe. Frank Boeijen, Het Goede Doel, Toontje Lager, Het Klein Orkest (Doe Maar doe maar niet), noem maar op. Ook nu nog is er De Dijk en Thé Lau, maar er erg warm voor lopen doe ik niet meer. Hoeveel ik ook van de Nederlandse taal houd, mijn hart ligt toch bij de Engelstalige, in het bijzonder de Britse, muziek.
Tja, en dan is daar nog de klassieke muziek. Zo fanatiek als Maarten ’t Hart, Simon Vestdijk en Paul Witteman zal ik nooit worden, maar bij tijd en wijle zoek ik toch de rust van Mozart, Bach, Chopin, Haydn en Brahms. Even geen vervormde gitaren en rauwe stemmen. Of iets elektronisch als Jean Michel Jarre. Kun je ook heerlijk bij wegdromen. Maar, na een tijdje begint het toch weer te kriebelen en zoek ik weer wat stevigers. Al is de echte hard rock of heavy metal aan mij niet besteed. Daar word ik alleen maar onrustig van.
Terwijl ik dit schrijf luister ik met de koptelefoon naar Gordian Knot vanaf de harde schijf. Een soort neo-King Crimson, maar wel goed en er wordt geen noot in gezongen. Puur instrumentaal dus. Komt ook vaak voor in mijn muziekkeuze, zeker in de progressieve en de elektronische hoek. Bij dezen heb ik meteen verklapt dat de goeie ouwe LP vervangen is door de harde schijf van de computer. Ook heb ik nog een “ouderwetse” tuner-versterker met geluidsboxen en een DVD-speler (CD-spelers zijn al niet meer te koop) voor het afspelen van genoemde glimmende schijfjes. En natuurlijk heb ik ook wel een mp3-spelertje, al is die inmiddels antiek te noemen. Slechts 128 MB ! (kan net twee albums bevatten). Maar die gebruik ik niet zoveel. Tot slot is de auto, waar ik zoals u al uit een eerder stukje hebt begrepen vrij veel in zit, de plek waar ik vaak naar de radio luister (meestal Radio 1 voor de actualiteiten) en af en toe een CD-tje draai.

Op straat (2)

A "Hé hi, wat leuk jou weer eens te zien. Alles alright old boy?"
B "Hallo. Eh ja, prima, met jou?"
A "Yes, fabeltastisch."
B "Eh, fijn te horen."
A "Long time no see. In wat voor business zit jij tegenwoordig?"
B "Ik werk bij de gemeente."
A "OK dan. Weet je wat mijn ding is?"
B "Nou? "
A "Ik heb mijn eigen company."
B "Goh, wat leuk joh. Waarin dan?"
A "Oh, ik rommel wat aan in de finance. You know, financiële adviezen voor andere companies. Ik beheers zo'n beetje hun cash flow en meer van dat soort issues. Dat is mijn core business."
B "Tjee, wat goed van je. Een eigen bedrijf beginnen in deze tijd. Jij durft!"
A "Ach, dat valt wel mee. Gewoon doen. Finance is trouwens helemaal hot en mijn company doet het goed. Top of the bill."
B "Nou, fijn voor je jongen. Maarreh, ik moet er weer eens vandoor, want ik was op weg naar mijn werk. We moeten maar eens een afspraak maken om wat bij te kletsen."
A "Helemaal OK. Hier heb je mijn company card met mijn telefoonnummer. Bel me maar een keer voor een appointment. Dan ga ik ook weer verder. See you!"
B "Ja, jij ook tot ziens!"

........

B (tegen zichzelf) "Wie was dat in hemelsnaam?" (kijkt op het visitekaartje) "De naam zegt me helemaal niets. Heeft zeker een tijdje in het buitenland gewoond. Hij praatte zo raar."

Je ne sais pas

Zo hoort u ruim een week niets van mij en zo treft u twee artikelen op één dag aan. Het kan verkeren zoals Bredero ter afsluiting van zijn toneelspelen schreef. Ik heb weer erg veel gelezen de laatste week, ook al laat de zomer het danig afweten en kan ik vaak niet op mijn favoriete leesplekje gaan zitten, namelijk in de tuin. Maar goed, ik ben er weer.
Onlangs schreef ik op dit weblog over religie in het artikel "De draaglijke onzekerheid van het bestaan". Hoe ik er zelf over denk is misschien niet helemaal uit dat artikel duidelijk geworden. Uit het stukje van vorige week getiteld "Op straat" is hopelijk wel gebleken dat ik geen ietsist ben en mij ook niet zo laat noemen. Het stukje was dan ook geheel fictie. Ik ben niet die persoon die in het 'Iets' gelooft. Ik noem mijzelf eerder agnost*. Dat is geloof ik iemand die het niet weet. Er kan iets zijn, maar ook net zo goed niet. Hoe zou ik dat moeten weten? Voor mijn leven was er niets, dus waarom zou er na mijn leven ('na de dood' bestaat strikt genomen niet, hooguit 'tijdens de dood') ineens wel iets moeten zijn? Er zijn mensen die daarop zeggen dat er hiervoor wel iets was, maar dat ik dat dan niet meer weet. Dat klinkt mij nogal vaag in de oren. Aan de andere kant, de visie die ik hierna ga bespreken klinkt misschien nog wel vager. Je kunt deze visie geen religie noemen, eerder een filosofie, een mogelijke filosofie, want er zijn er zoveel mogelijk. Misschien zit het als volgt.
Het heelal is er altijd geweest en zal er ook altijd zijn. In het universum is er een vaste hoeveelheid materie. Waarom dat precies zoveel is als het is, dat weet niemand, het is er gewoon. Er komt niets bij en er gaat niets af. Ik kan het het best duidelijk maken aan de hand van het voorbeeld van het water. Alle water op aarde is altijd in dezelfde hoeveelheid aanwezig. Het verdampt, wordt door het toilet gespoeld of gedronken, maar het condenseert weer, het komt in het riool en in het oppervlaktewater terecht en het wordt weer uitgeplast of in ons lichaam bewaard (wij bestaan immers voor 80 % uit water weet u wel?) of uitgezweet. Zelfs als uit water waterstof wordt gewonnen blijven de afzonderlijke atomen behouden. Laat ik het dan zo zeggen: er is in het universum een vast aantal atomen en die blijft gelijk. Volgens Einstein kan materie wel worden omgezet in energie, maar ook die blijft in de een of andere vorm behouden.
Zou het met het leven ook zo zijn? Voor mijn gevoel ben ik er altijd geweest en zal ik er altijd zijn. Er is een tijd geweest, neem de Middeleeuwen, dat ik nog niet geboren was. Ik kan mij dan ook niet herinneren dat ik die tijd heb meegemaakt en toch is er voor mijn gevoel nooit een moment geweest dat ik er ineens was, zoals dat voor mijn ouders wel gold. Nogmaals, het lijkt of ik er altijd ben geweest, ook al is dat lijfelijk niet het geval. Geestelijk dan wel? Is dat eeuwig leven? Dat alles er altijd is geweest en er altijd zal zijn, dus ook ik, zei het niet fysiek, maar geestelijk? Is de geest trouwens hetzelfde als de ziel? Áls er 'iets' (daar heb je het) is, dan geloof ik niet dat je moet denken aan aparte zielen. Dus dat ieder mens, of dier, zijn eigen ziel heeft. Ik denk dan eerder aan één grote, gemeenschappelijke ziel waar wij allen, mens én dier, op aangesloten zijn met een soort virtuele stekker. De mate waarin men kan denken (de mens een beetje meer dan het dier) bepaalt de mate van bewustzijn van zichzelf en van die gemeenschappelijke ziel, die trouwens van alle tijden is. Deze theorie zou in ieder geval verklaren hoe het komt dat veel mensen het gevoel hebben dat ze in contact staan met anderen, zelfs met personen in het verleden. Als het zo zit, nogmaals áls, dan denk ik dat die Universele Ziel God is, met goede en slechte eigenschappen (in het Oude Testament is God immers ook net een mens, die goede dingen doet, maar ook verschrikkelijk boos en zelfs rancuneus kan zijn; rampen en plagen komen meer dan eens voor). Ik denk dan ook niet in termen van goed of slecht in de ogen van God. Goed en slecht zitten beide in zowel God (lees: de Universele Ziel) als wijzelf, mens en dier, juist omdat wij één zijn met die goddelijke ziel.
Was mijn verhaal inderdaad wazig of begrijpt u wel wat ik bedoel? Ik laat iedereen in zijn waarde. U mag geloven wat u wilt. Mijn makke is alleen dat wanneer ik deze filosofie in mijn omgeving uit, men zich vaak aangevallen voelt. Nu, dat is absoluut niet mijn bedoeling. De hier verwoorde opvatting is slechts één uit vele. Iedereen mag er het zijne van denken.
Naar aanleiding van mijn artikel over die draaglijke onzekerheid kreeg ik een mail van een familielid waarin zij schreef dat zij niets met het artikel kon. Voor haar spelen God en Jezus een wezenlijke rol in haar leven, in 'normale' religieuze zin. Prima. Ik heb haar teruggemaild en haar net als hier duidelijk gemaakt dat ik mijn geen gelovige, laat staan christen noem, maar dat ik haar religieuze mening volledig respecteer. Zij reageerde daar weer uiterst positief op, dus tot een slopende familievete zal het waarschijnlijk niet komen.
Maar, ik heb het al eerder geschreven, we zullen er waarschijnlijk nooit in ons bewuste, fysieke leven achter komen hoe het werkelijk in elkaar steekt. Zelfs al kunnen we wetenschappelijk 99,999 % van alles om ons heen verklaren, dan is er altijd nog 0,001 % over dat niet te verklaren is. Ook dát zou je God kunnen noemen. Maar eigenlijk is dat weer een andere filosofie.

* http://nl.wikipedia.org/wiki/Agnosticisme

De kunst van het beroemd zijn

Leest u ook wel eens van die berichten in de media, waarin verteld wordt hoeveel een acteur of andere beroemdheid verdient? Miljoenen gaan er in om. Soms denk ik wel eens “Ik heb toch iets verkeerd gedaan in mijn leven.” Maar daarentegen vind ik het wel goed zo. Ik heb alles wat ik nodig heb: eten, drinken, een dak boven mijn hoofd en een vrouw die van mij houdt. De hele dag in de schijnwerpers staan zoals die beroemdheden is ook niet alles. En trouwens, als Will Smith in 2007 een slordige vijftig miljoen dollar heeft verdiend dan is dat enerzijds een exorbitant bedrag, maar aan de andere kant, hij bezorgt veel mensen een boel plezier met zijn films. Hoewel het ook wel een ietsje minder mag. Bovendien ben ik niet zijn grootste fan, maar smaken verschillen.
Onze vriend Microsoft-oprichter Bill Gates is één van de rijkste mensen op aarde. Het is hem gegund. Hij heeft veel betekend voor de populariteit van de personal computer, al zijn de meningen verdeeld over zijn Windows, en hij geeft veel geld weg aan goede doelen. Niet dat hij daar zelf een toastje kaviaar minder door zal hoeven eten, maar hij doet tenminste iets nuttigs met zijn geld.
Popsterren als Bono en Paul McCartney zijn ook dik binnen, maar hun muziek is een inspiratie voor vele mensen, en vooral Bono zet zich enorm in voor de mensheid, dus waar zeur ik over?
Er zijn echter ook beroemdheden, of “celebs” zoals ze tegenwoordig in goed Nederlands worden genoemd, die alleen maar beroemd zijn om het beroemd zijn. Een soort “L’art pour l’art”. Het beste voorbeeld daarvan vind ik Paris Hilton. Ze schijnt een nazaat te zijn van de oprichter van de Hilton hotelketen en ze moet in één of meer soaps gespeeld hebben, maar eigenlijk ken ik haar alleen maar, omdat ze met grote regelmaat in het nieuws is. En meestal in niet al te positieve zin en dan druk ik mij zacht uit. Ze is nogal eens opgepakt wegens dronken achter het stuur zitten en meer van dat soort vergrijpen. Nou lijkt het mij nooit leuk om in de bak te zitten, maar ze maakt het er zelf naar en het lijkt wel of ze er niet zo mee zit. Het levert weer lekker veel publiciteit op die haar, ondanks het feit dat het negatieve publiciteit is, op de een of andere manier geen windeieren legt. Ze blijft onverminderd populair en verdient bakken met geld, waarmee kwistig wordt rondgestrooid. Zou ik zo willen leven? Nee dank je. Ik wil best een beetje bekend zijn, maar niet op zo’n manier.
En zo zijn er meer van die sterretjes - opvallend genoeg meestal vrouwen; blijkbaar is vrouwelijke schoonheid een goede bron van inkomsten - die met mooi zijn en gekke dingen doen in het nieuws blijven en daardoor voor allerlei schnabbels gevraagd worden, zodat het geld rijkelijk kan blijven rollen. Ach ja, en zo blijven de rijken rijk. Ik heet alleen maar zo.

Op straat

“Ga jij trouwens wel eens naar de kerk?”
“Nee, eigenlijk niet.”
“Oh, maar wel af en toe dus?”
“Hoezo?”
“Nou, je zei ‘eigenlijk’, dus zeg je eigenlijk dat je wel eens gaat.”
“Oh jee, versproken. Nou, dan zal ik het je maar eerlijk zeggen. Ik ging vroeger wel, maar nu niet meer. Ik geloof nog wel, maar ik heb geen zin meer in de kerk.”
“Waarom dan niet?”
“Nou, altijd hetzelfde gedoe. Welkom heten, een gebed, zingen, uit de bijbel lezen, zingen, preek. Soms wordt er een kind gedoopt of delen ze brood en wijn uit om de Heer te gedenken. Het zijn allemaal van die rituelen waar ik niet meer op zit te wachten.”
“Rituelen?”
“Ja, rituelen. Het gaat allemaal volgens een vast stramien en dat spreekt me niet meer aan. Trouwens, ik geloof niet meer zo strak in alles wat ze je in de kerk willen wijs maken.”
“Maar wat bedoel je dan met 'de kerk', want er zijn er zoveel.”
“Nou, de kerk waar ik vroeger heen ging. En misschien bedoel ik wel de kerk in het algemeen.”
“En wat willen ze je dan wijs maken?”
“Gewoon, van alles. Maar ik heb zo mijn eigen opvattingen. Ik geloof op mijn eigen manier. Ik doe een beetje aan relishoppen.”
“Relishoppen?”
“Ja, relishoppen. Je weet wel, je geloof bij elkaar sprokkelen. Beetje kijken op internet, af en toe hoor ik eens wat van een kennis. Zo gaat dat.”
“Dus je stelt eigenlijk je eigen geloofje samen?”
“Ja, zoiets.”
“En, heb je er wat aan?”
“Ik vind van wel ja. Ik voel me er goed bij, hoe ik geloof.”
“En hoe geloof jij dan?”
“Nou, niet te letterlijk. Ik geloof wel dat er iets is, maar of dat nou God of Jezus of wat anders is, dat maakt me niet uit. En voor de rest probeer ik zo goed mogelijk te leven. Goed voor anderen zijn en zo.”
“Dus je bent eigenlijk een ietsist?”
“Een wat?”
“Een ietsist.”
“Wat is dat?”
“Nou, jij dus. Iemand die in ‘iets’ gelooft.”
“Ja, maak het nou helemaal effe. Ik laat me niet in een hokje duwen. Ook daarom ben ik nou juist uit de kerk gestapt. Ik geloof dat ik dit gesprek maar gaan beëindigen. Ik wens je een prettige dag verder en hopelijk niet tot ziens.”
..............................
..............................
..............................

Stoomcursus

Na een afwezigheid van bijna een week weer even een teken van leven. Ben weer te fanatiek bezig geweest met lezen en daardoor schoot het schrijven er bij in. U had al begrepen dat ik bezig was in “De eeuw van mijn vader” van Geert Mak. Een aanrader voor eenieder die geïnteresseerd is in vaderlandse geschiedenis, maar een hekel heeft aan de toon van een school- of studieboek. Ruim vijfhonderd pagina’s die, ondanks dat ze vlot worden gebracht niet al te vlot lezen vanwege de vele feiten die genoemd worden, waarbij vaak even moet worden stilgestaan. Het boek probeert het midden te houden tussen roman en geschiedenisboek, maar neigt toch meer naar het laatste. Door de vele persoonlijke familietaferelen en –gebeurtenissen leef je echter mee met de voorvaderen van de schrijver en is het jammer als na een dag of vijf ingespannen lezen het boek uit is. Je legt het weg met een diepe zucht, niet van opluchting, maar omdat het boek je zo aangrijpt.
Maar intussen heb ik alweer twee andere boeken gelezen. Nog eentje van Milan Kundera (Weet u nog? De auteur van “De ondraaglijke lichtheid van het bestaan”) getiteld “Identiteit” (172 pagina’s) en één van Adriaan van Dis, “Dubbelliefde” (net als Mak geen dunnetje, 363 pagina’s, maar het boek leest toch vlot). Bepaald niet zijn laatste roman, maar u weet het inmiddels: doordat ik de meeste van mijn boeken bij elkaar sprokkel via de Kringloop loop ik wat achter. Edoch, goede literatuur is voor eeuwig en niet aan de actualiteit gebonden, dus die kun je over honderd jaar nog lezen. Voor Multatuli en Couperus is dat al gebleken, al heb ik het onaangename vermoeden, en in de media wordt dat ook wel een beetje bevestigd, dat de huidige generatie wat weinig leest, dus al helemaal geen schrijvers uit de “Oude doos”. Maar goed, over het verval van de jeugd heb ik al eerder geschreven, dus ik laat het hierbij.
Een veelgehoorde klacht bij mensen die nog niet zolang geleden zijn begonnen met het lezen van “echte” literatuur, vaak op mijn aanraden, is dat het zo moeilijk leest of dat de auteur zo moeilijk schrijft. De vraag die ik hun dan meestal stel is “Wat bedoel je met moeilijk”? Vaak begint men dan over woorden die men niet kent, lange zinnen, van de hak op de tak springen (bedoeld wordt het verspringen van tijd en vertelstandpunt, twee technieken die vaak in de literatuur worden toegepast) en zo wordt een aantal bezwaren opgesomd.
Dan volgt hier de mini-cursus “Hoe lees ik Literatuur?” door drs. R.E. Zandstra, taal- en literatuurwetenschapper.

- Zoek een plekje waar u ongestoord kunt gaan lezen. Dat is voor iedereen anders: een stoel in een aparte kamer, het bed of buiten in een zonovergoten tuin (een zeldzaamheid deze zomer);
- Houd een goed woordenboek bij de hand, bijvoorbeeld Van Dale of Koenen;
- Denk niet bij de eerste de beste tijd-, plaats- of gedachtensprong “Ik snap het niet meer”, maar lees nèt even een stukje verder; vaak komt u dan vanzelf achter de bedoeling of betekenis;
- Laat u niet afschrikken door zogenaamde moeilijke woorden of lange zinnen (ik heb al eens in een eerder stukje geschreven dat literatuur niet altijd zo is, vaak niet zelfs, maar dat idee heerst nogal). U kunt altijd terugvallen op uw woordenboek en als u geconcentreerd leest, en dat moet lukken op een rustige plek, dan blijkt zo’n lange zin vaak niet meer dan een aantal korte zinnen die met voegwoorden en andere verbindingen aan elkaar zijn gesmeed;
- Tot slot: ook voor het lezen van literatuur geldt: oefening baart kunst. Laat u niet afschrikken. Hoe meer boeken u leest, hoe gemakkelijker het u zal vergaan. Voorbeeld: dat boek van Adriaan van Dis, “Dubbelliefde”, verspringt vaak van vertelstandpunt. Van de ik-vorm gaat het ineens over in de hij-vorm, maar dat gebeurt altijd op een moment dat de schrijver/verteller zich bij die gebeurtenis een ander mens waant. Ineens is hij “Nachtmens” (die ’s nachts op pad gaat om met mannen of travestieten, een enkele keer een vrouwelijke prostitué, de liefde te bedrijven), of “Beer” als hij het schatje van Maud is.

Kortom, literatuur went. Op een gegeven moment heeft u geen woordenboek meer nodig, want uw taal is inmiddels verrijkt. Bovendien zult u merken dat het vooroordeel van “Moeilijke woorden” grotendeels onterecht is, want zo hoogdravend is de meeste literatuur niet. En u leert literaire technieken herkennen, waardoor u elk volgend boek steeds sneller gaat lezen. Niet dat u het af moet raffelen, het moet genieten blijven en niet uitmonden in een wedstrijd. En, omdat het gaat om genieten: staat een boek u ècht niet aan, stop er dan gewoon mee. Geef echter niet na een paar bladzijden al op, verderop kan het meevallen en kan een boek je toch ineens bij de lurven grijpen en meevoeren.
Steekt u wat op van literatuur lezen? Uiteraard. U onderhoudt uw kennis van en vaardigheid in de Nederlandse taal, wat de door mij al eens aangekaarte verloedering tegengaat, en u leert heel veel van de gedachtenwereld van veel verschillende mensen, ook al is dat misschien niet altijd úw gedachtenwereld. Toch kan het geen kwaad je in een ander te verplaatsen. Daarnaast steekt u wellicht wat op van andere culturen, filosofie en andere leerzame onderwerpen.
En dan nog, al zou je er niets van leren, als je met plezier leest ben je niemand tot last en heb je er een aangenaam tijdverdrijf bij.

De dag van mijn dochter

Vandaag geen lange column, maar wel iets opvallends. Het is misschien niet wereldschokkend, maar toch wilde ik het even kwijt.
Deze dag, 6 augustus 2008, de zeventiende verjaardag van mijn dochter Maaike Zandstra, lees ik in het boek “De eeuw van mijn vader” van Geert Mak op pagina 68 (6/8, 6 augustus) het volgende: “Zo waren er honderden, zo niet duizenden, en beide broers wilden maar al te graag deel uit maken van dit keurkorps. Petrus begon les te geven aan een armenschool en trouwde met Maaike Zandstra, de dochter van een van de oudste voorlieden van de SDAP. Avond aan avond was hij op pad als propagandist voor de sociaal-democraten, terwijl mijn tante Maai hem na schooltijd opwachtte met een pannetje eten.”
Nu had ik al eens gehoord dat de voor- én achternaam van mijn dochter in dit boek voorkwamen, maar aan het dikke boek van Mak was ik nog niet eerder toegekomen en ik was het een beetje vergeten, totdat ik uitgerekend vandaag, op haar verjaardag, haar naam tegenkwam en nog wel op die pagina. Dat vond ik frappant.

Nederengels

Laatst had ik het over de verwende jeugd. Wat mij ook enorm stoort is hun taalgebruik. Maar niet alleen de jeugd, ook de volwassenen kunnen er wat van, of eigenlijk, ze kunnen er niets van! “We hebben gisteren hebben we …” (tweemaal “hebben”), “groter als mij” (in plaats van “groter dan ik”), “te alle tijde” of “ten allen tijden” of vul maar aan (i.p.v. het enig correcte “te allen tijde”), enfin, de voorbeelden zijn legio. En dan heb ik het nog niet over de Engelse termen die jong en oud tegenwoordig bezigen: so what, fuck you, commitment, issue …….. ad libidum (= Latijn voor “naar believen aanvullen”). En wat dacht u van al die Engelse voornamen: Shirley, Jennifer, Justin, Jeffrey, Brian, Ryan, Roger, ……………………..?
Mensen, WE WONEN HIER TOCH IN NEDERLAND??????? Je zou er bijna aan gaan twijfelen. Onze taalgenoten de Vlamingen doen niet of nauwelijks mee aan die verengelsing, die zijn veel puristischer. Veel Engelse woorden zijn echter zo ingeburgerd dat ze niet meer opvallen, zoals folder, poster, pick-up, producer, trainer, keeper en computer. Het gaat mij te ver om dat terug te draaien (al zou je een poster een affiche (= Frans) of plaat kunnen noemen, een producer een producent en een pick-up een platenspeler of draaitafel, of gewoon een gitaarelement; pick-up als autotype is onvertaalbaar). Maar je hoeft van mij een computer niet meteen een gegevensverwerkingsmachine (Duits: “Datenverarbeitungsmachine”) te noemen. Dat gaat me inderdaad net te ver, maar het gaat met de verloedering en anglisering van onze mooie taal de laatste jaren wel érg hard. De computer (daar heb je ‘m), het internet en de veramerikanisering van bedrijven zijn hier natuurlijk debet aan. Ik zou hier nogmaals willen zeggen: “Mensen, ga lezen!!!” En dan niet van die flutromannetjes, maar Literatuur met een grote L, want daar wordt meestal nog gewoon Nederlands in gebezigd.
Op het gevaar af niet de eerste te zijn wil ik in de column van vandaag een woordenlijst (in willekeurige volgorde) publiceren van Engelse woorden en hun Nederlandse alternatief:

issue – (gespreks)onderwerp
dat is geen issue - dat is niet aan de orde
hype – rage
So what? – Nou en? / En wat dan nog?
cancelen - annuleren / afgelasten
ergens mee dealen - ergens mee (leren) omgaan
commitment – toewijding
tackelen – oplossen
fleet – wagenpark
Fuck you – Krijg de klere
Fuck off – Donder op / Sodemieter op / Flikker op
manager – directeur / bedrijfsleider
human resource management – personeelsbeleid
recruiter - personeelsfunctionaris (bij recruteren denk ik eerder aan het werven van soldaten of scheepsbemanning)
recruitment – personeelswerving
headhunter – kaderjager (letterlijk: koppensneller)
front office - publiekskantoor
back office - hoofdkantoor
low profile - onopvallend
finance - financien
life style - levensstijl
wellness - welzijn
travel – reizen
voor de fun – voor de lol / voor het plezier /voor de gein
funshoppen – winkelen (dat was meestal al voor de lol)
sale – uitverkoop
screensaver – schermbeveiliging (zo heet het ook in Windows!)
homepage – internetpagina
research – onderzoek
switchen – omschakelen / overgaan op / veranderen
crashen – verongelukken / het opgeven (van een computer)
kids – kinderen

Ach, waar ben ik eigenlijk mee bezig. Wat ik hier doe is inderdaad al veel eerder en veel uitgebreider gedaan. Kijk maar op http://www.mijnwoordenboek.nl/engels-in-het-nederlands.php
Misschien kan ik beter een lijst opstellen met Engelse persoonsnamen met een leuke Nederlandse pendant (als ik zo gauw geen equivalent weet, dan noem ik gewoon een gezonde Hollandse naam):

Roger – Rogier
Brian – Kees
Michael – Michaël
Sarah – idem, maar dan op z’n Nederlands uitgesproken
Shirley – Greet
Catherine – Toos
Kimberley – Hanneke
………………………

Waar slaat dit op? Mensen, wat ik al vaker heb geopperd, soms moet u mij niet al te serieus nemen, al zit er in mijn columns, zoals ik ze noem, altijd wel een kern van waarheid. Deze lijst met voornamen slaat echter nergens op. Wilt u de betekenis weten van Engelse (en Nederlandse) namen, kijkt u dan maar op http://www.allenamen.nl/betekenis_voornamen/indexnew.html?letter=a. Dan weet u tenminste wat Brian betekent. In ieder geval moet men het allemaal zelf weten, ik doe zo weinig mogelijk mee aan die anglisering en mijn kinderen, ja, ik heb ze ook, hebben keurige Nederlandse namen. U zult op dit weblog geen onnodige Engelse termen aantreffen. Mocht u gaan denken dat ik een hekel heb aan het Engels, forget it! (Oh, sorry, eh, pardon, eh excuseer, ik bedoel “Vergeet het maar!”). Ik hou van het Engels en van Engeland, maar ik vind dat die twee talen zoveel mogelijk gescheiden moeten blijven. Die Noordzee ligt er niet voor niets tussen en Amerika, daar ligt nog een Atlantische oceaan tussen en dat moet vooral zo blijven!

P.S. In mijn column “Ik rijd dus ik besta” heb ik de “Fuck you”-rijder genoemd, maar dat was júíst bedoeld om de populaire Engelse term belachelijk te maken. In het dagelijks leven gebruik ik wel eens een enkele keer één van de hier genoemde termen, maar altijd om ze belachelijk te maken of om mensen c.q. de jeugd erop te wijzen dat het belachelijk klinkt.

De draaglijke onzekerheid van het bestaan

“Meteen aan het begin van Genesis staat dat God de mens heeft geschapen om hem te laten heersen over vogels, vissen en levende wezens. Uiteraard werd Genesis geschreven door een mens en niet door een paard. Er is geen enkele zekerheid dat God werkelijk aan de mens de heerschappij heeft toevertrouwd over ander schepsels. Het ziet er eerder naar uit dat de mens God heeft verzonnen om de heerschappij over koe en paard, die hij zich had toegeëigend, tot een heilige zaak te verheffen. Ja, het recht een hert of een koe te doden, is het enige waarover de hele mensheid het unaniem eens is, zelfs tijdens de bloedigste oorlogen. Dat recht vinden we vanzelfsprekend, want wij staan aan de top van de hiërarchie. Maar stel dat er een derde in het spel zou komen, bijvoorbeeld een bezoeker van een andere planeet, wiens god had gezegd: "Jij zult heersen over schepsels van alle andere sterren!" en de totale vanzelfsprekendheid van Genesis wordt op slag problematisch. De mens, voor een kar gespannen door een marsmannetje of eventueel aan het spit gedraaid door een bewoner van de melkweg, zal dan misschien denken aan de kalfskarbonade die hij gewoonlijk op zijn bord sneed, en zal (te laat!) de koe zijn verontschuldigingen aanbieden.”

Deze wijsheid heb ik niet van mijzelf, maar van de Tsjechische schrijver Milan Kundera. Het citaat is afkomstig uit zijn beroemde roman “De ondraaglijke lichtheid van het bestaan”. Ik haal het hier niet aan als oproep om spontaan vegetariër te worden noch om blasfemisch te zijn. Ik publiceer dit citaat omdat het mij aan het denken zet. Niet zozeer over het wel of niet bestaan van God of over het ontstaan van de mensheid, al geef ik toe dat ik een aanhanger ben van de evolutieleer en niet van het creationisme (de leer van De Schepping), als wel over de vraag of het onderscheid tussen mens en dier wel zo groot is als men ons vooral vanuit de kerk wil laten denken. Is het werkelijk zo simpel gesteld dat de mens zich onderscheidt van het dier doordat de mens kan denken en een dier niet? Anders gezegd: heeft de mens in tegenstelling tot het dier een ziel en geeft dat hem andere rechten? Is het echter niet slechts een kwestie van gradatie? Een mens kan iets beter denken dan een aap die op zijn beurt weer beter kan denken dan een vlieg. Bovendien zijn er zwak tot zeer zwak begaafde mensen die qua intelligentie misschien zelfs lager scoren dan een intelligente gorilla of dolfijn (men zegt dat dat enorm slimme dieren zijn). Heeft die zwakbegaafde dientengevolge ook een kleinere ziel dan die gorilla of dolfijn? Interessant voer voor filosofen. Zoals met sommige andere berichten op mijn blog gaat het te ver om er al te diep op in te gaan. Er is al zoveel over deze materie geschreven. Ik volsta met het advies om het boek van Kundera te lezen en eventueel werken van de grote filosofen Kant, Schopenhauer en Nietzsche. Gaat dat laatste u te ver, dan vindt u op internet vast wel iets van uw gading.
Wel wil ik het volgende nog even kwijt. Of men nu een creationist is of een evolutionist, beide denkwijzen sluiten het bestaan van God niet uit. De evolutieleer maakt de rol van God alleen een heel stuk kleiner. Hij heeft slechts het heelal geschapen (het heelal van voor de oerknal?) en daarna is alles als vanzelf ontstaan en geëvolueerd, al dan niet met een klein beetje hulp van ‘bovenaf’.
En dan nog even dit. Je kunt nooit met zekerheid zeggen “God bestaat” of “God bestaat niet”. Het stoort mij als christenen in mijn directe omgeving zeggen zeker te weten dat God bestaat. Als men dat kan dan is het geen geloof meer. Geloven impliceert namelijk een onzekerheidsfactor. Ik ken christenen die naar één en dezelfde kerk gaan en er toch zeer uiteenlopende opvattingen op na houden. Aan het ene uiterste staan mensen die alles wat in de Bijbel staat letterlijk nemen (Jona zat werkelijk drie dagen en drie nachten in de buik van de vis; Jezus was echt de zoon van God en is gestorven voor onze zonden, om na drie dagen weer op te staan) en aan het andere uiterste van het spectrum staan mensen die alles symbolisch zien (dat van Jona is slechts een metafoor, een vooruitwijzing naar het feit dat Jezus drie dagen in het graf lag alvorens op te staan, en Jezus of een 'Jezusfiguur' staat symbool voor opoffering en naastenliefde; de opstanding staat voor eeuwig leven, maar moet evenmin letterlijk worden genomen). Wat dat betreft kun je niet alle christenen over één kam scheren. Om het wat breder te trekken, welk geloof men ook aanhangt, iedereen heeft op zijn of haar manier gelijk. Zelfs de atheïst heeft gelijk als hij zegt dat God niet bestaat en dat wij komen uit het niets en gaan tot het niets (net als aan de christen die het zeker weet zou ik me aan die atheïst moeten storen, maar waarschijnlijk door mijn religieloze opvoeding doe ik dat niet). Welbeschouwd kunnen wij ons immers niets van een leven ‘hiervoor’ herinneren, dus waarom zou er wel een leven ‘hierna’ moeten zijn? Is het niet gewoon uit angst voor de dood dat de mens God heeft geschapen (en niet slechts om over de dieren te kunnen heersen zoals Kundera schrijft)? We zullen het waarschijnlijk wel nooit zeker weten. Zelfs in science fictionfilms en -series die in de verre toekomst of op een andere planeet spelen bestaat er twijfel en komen nog mensen of andere intelligente wezens voor die in een of andere oppermacht geloven. Geloof is van alle tijden en zal nooit helemaal verdwijnen, ontkerkelijking of niet. Dat laatste is alleen maar een uiting van onvrede over het instituut kerk met al haar rituelen waartoe veel mensen zich niet meer aangetrokken voelen. Maar daarover een andere keer meer.

Verveling is een vies woord

Met enige regelmaat bereiken ons alarmerende berichten over jongeren die ‘uit verveling’ andere jongeren of volwassenen in elkaar slaan of met messteken om het leven brengen. Ook vandalisme, vernieling van voorwerpen en gebouwen die aan de gemeenschap toebehoren, lijkt een steeds grotere hobby te worden. Hebben ze dan geen MP3-speler, GSM, computer, Playstation of Nintendo DS? Gaan ze niet vijf keer per jaar naar het pretpark of met school naar Tsjechië of andere verre bestemmingen? Dat de generatie boven hen alleen maar een platenspelertje met een paar duur gekochte LP’s, een zwartwit-TV-tje en wat boeken had, één keer in de vijf jaar eens een keer naar de Efteling (toen alleen nog maar een sprookjesbos en geen pretpark) ging en met school één keer per jaar naar het Openluchtmuseum in Arnhem of de dierentuin en zich toch niet verveelde, tja, dat was de prehistorie. Op het gevaar af voor ‘ouwe lul’ te worden versleten, ook ik behoor tot die ietwat oudere generatie en ik kende het hele woord verveling niet. U heeft al eerder kunnen lezen dat ik al heel mijn leven boeken verslind. Ook heb ik mijn LP’s* gekoesterd en vaak gedraaid met koptelefoon, zodat ik niemand tot last was. De geluidskwaliteit was zeker voor die tijd (jaren zeventig) ongehoord goed. Dat is ook zoiets, de jeugd van nu neemt genoegen met een inferieur MP3tje, weergegeven door twee kleine speakertjes of via hun mobieltje, midden op straat. Niet alleen dringen zij zich daarmee op aan hun medemens, die vaak niet op die muziek of wat daarvoor moet doorgaan zit te wachten, maar het klinkt ook nog eens nergens naar. Zijn dat nu de zegeningen van de moderne techniek?
Maar goed, ik dwaal weer eens af. Ik verveelde mij dus niet en ben nooit anderen tot last geweest, laat staan dat ik ze (dodelijk) letsel toebracht. En dan was ík nog bevoorrecht, want ik had een redelijk grote LP-collectie, samengesteld uit door mijzelf van mijn zure spaargeld en met vakantiewerk verdiende geld gekochte exemplaren en krijgertjes (verjaardag, sinterklaas). Ik kon niet gratis muziek downloaden die ik na een week weer weggooide zodra ik het zat was. Je was dus ook nog eens heel kritisch. Je beluisterde de LP waar je je zinnen op had gezet aandachtig in de winkel alvorens te besluiten tot aankoop. Je kon je geld ook toen maar één keer uitgeven. Mijn generatie was zéker bevoorrecht ten opzichte van de oudere generaties die nog veel minder hadden. Een hoepel, een pop, een bal of een tol. Met vier, vijf of zes kinderen op één kamer. Niet ieder een eigen kamer met kleuren-TV, DVD-speler en computer die tevens als stereo-installatie dient.
Ligt het aan de opvoeding, aan het feit dat kinderen van nu vaak worden opgevoed in kinderdagverblijven, naschoolse opvang of door oppasmoeders? Begrijp me goed, vaders en moeders móeten vaak wel allebei werken, omdat het moderne leven onbetaalbaar is geworden, maar een goede zaak vind ik het niet. De regering stimuleert zelfs dat beide ouders werken, net als het uitstellen van kinderen krijgen, maar wil daarnaast dat het gezin de hoeksteen van de samenleving blijft. Een fraaie tegenspraak.
En dan heb ik het nog niet eens over gescheiden ouders die hun kinderen opvoeden met de nieuwe partner. Meestal is het de biologische moeder (dat is een ander soort biologisch dan bij Albert Heijn) die de kinderen grootbrengt met een zogenaamde stiefvader, wiens gezag meer dan eens onder vuur ligt. De kinderen zetten zich af tegen die man die hun vader niet is en daarom niets in te brengen heeft. Mogelijk uit zich dat ook in het al genoemde gewelddadige gedrag.
Ik weet het allemaal niet. Ik ben geen gedragsdeskundige of socioloog. Misschien lijkt het probleem erger of groter dan het is doordat we de beschikking hebben over snelle media, waarop elke minuut van de dag nieuwe berichten worden geplaatst. ‘Vroeger’ had je het TV-journaal en de krant met het belangrijkste nieuws en daar moest je het mee doen.
Een voorbehoud is hier op zijn plaats. Natuurlijk ben ik weer lustig aan het generaliseren en scheer ik alle jongeren over één kam. Maar als u eerdere stukken op mijn weblog heeft gelezen, dan weet u dat ik af en toe ietwat overdrijf. Natuurlijk zijn er jongeren die zich wel kunnen gedragen en die hun tijd wel zinvol weten te besteden. Ook al ontkom ik ook in hun geval niet aan de indruk dat ze enigszins verwend worden. Maar er is een groot verschil tussen verwend worden en verwend zijn.

* voor de nieuwere generatie: LP staat voor langspeelplaat, een soort grote, zwarte CD met een doorsnede van liefst dertig centimeter die je, zonder het oppervlak met je vingers aan te raken, héééél voorzichtig uit een beschermhoes moest halen, die op haar beurt weer in een hoes zat met daarop de naam van de band of artiest en de titel - die hoes was vaak een kunstwerk op zich, daar kan het CD-boekje niet tegenop; die grote zwarte schijf legde je dan op een zogenaamde platenspeler … enfin, kijk maar op http://nl.wikipedia.org/wiki/Grammofoon